Składniki wypłacane za okresy niezdolności do pracy

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyjątkiem wynagrodzenia chorobowego, które nie podlega tym składkom, a także przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek na podstawie rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (dalej rozporządzenie składkowe). Zatem z reguły od świadczeń nieodpłatnych, ponoszonych za pracownika, a także od wszelkich wypłat pieniężnych należy odprowadzić składki ZUS, a stosowanie zwolnienia z oskładkowania stanowi wyjątek od tej zasady.

Wśród przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek są składniki wynagrodzenia, do których pracownik ma prawo w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, na podstawie postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego wynagrodzenia lub zasiłku (§ 2 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia składkowego). Chodzi o składniki płacowe przysługujące pracownikowi nie tylko za okres pracy, ale także za czas absencji i pobierania z tego tytułu danego świadczenia (wynagrodzenia chorobowego bądź zasiłku). Jednak wyłączeniem ze składek jest objęty składnik tylko w części przypadającej na okres otrzymywania świadczeń ZUS. Zwolnienie to jest więc uzależnione od kilku warunków, które muszą zostać spełnione łącznie.