Który sąd jest właściwy w przypadku sporu między płatnikiem zasiłku a ZUS

Janusz Z. był zatrudniony przez spółkę P. na stanowisku prezesa zarządu. Zgodnie z umową przysługiwała mu - obok wynagrodzenia - nagroda roczna, obliczana jako określony w umowie procent od obrotu spółki uzyskanego w danym roku podatkowym. Nagroda ta miała jednak przysługiwać wyłącznie za okresy pracy. Uchwała walnego zgromadzenia wspólników (WZW), określająca warunki wynagradzania prezesa zarządu, przewidywała bowiem, że w przypadku nieobecności prezesa zarządu w pracy kwotę nagrody obniża się proporcjonalnie do liczby dni nieobecności. Taka sytuacja miała miejsce w 2005 r., kiedy Janusz Z. był chory przez prawie 4 miesiące. Choroba ta była udokumentowana stosownym zaświadczeniem lekarskim. Spółka, zgodnie z przepisami zasiłkowymi, obliczyła i wypłaciła za ten okres nieobecności zasiłek chorobowy. Jednak ZUS zakwestionował jego wysokość, twierdząc, że do podstawy wymiaru zasiłku nieprawidłowo zaliczono nagrodę roczną. Okazało się, że w tym samym 2005 r. uległy zmianie zasady wynagradzania prezesa zarządu. Walne zgromadzenie wspólników, wobec pogorszenia się wyników finansowych firmy, podjęło decyzję o przyznaniu Januszowi Z. nagrody rocznej liczonej nie od obrotu, ale w zryczałtowanej kwocie, wynoszącej ok. 650 tys. zł. W uchwale nie wspomniano nic o obniżeniu nagrody za okres niezdolności do pracy, jednak spółka potrąciła z tego świadczenia stosowne składki ZUS, w tym składkę chorobową. Warto wspomnieć, że tak ustalona nagroda (ryczałtowo) została wypłacona tylko jeden raz. Uchwała WZW dotyczyła bowiem tylko nagrody wypłaconej w 2005 r. W kolejnych latach spółka, mając już znacznie lepsze wyniki, wróciła do poprzedniego, procentowego systemu nagradzania prezesa zarządu. Mimo to ZUS, podtrzymując negatywną opinię w sprawie ustalenia podstawy wymiaru zasiłku, wydał decyzję nakazującą korektę zeznań i raportów za 2005 r. oraz zwrot nienależnie - zdaniem ZUS - pobranego świadczenia chorobowego.