Postanowienie NSA z dnia 18 grudnia 2025 r., sygn. I GZ 476/25
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia R. C. M. G. S.A. w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2025 r., sygn. akt V SA/Wa 2157/25 w zakresie odrzucenia skargi i zwrotu wpisu sądowego w sprawie ze skargi R. C. M. G. S.A. w W. na rozstrzygnięcie Centrum Projektów Polska Cyfrowa z dnia [...] maja 2025 r. znak: [...] w przedmiocie negatywnej oceny projektu oddalić zażalenie. NSA/post.1 – postanowienie "ogólne"
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 27 sierpnia 2025 r., V SA/Wa 2157/25 po rozpoznaniu skargi R. C. M. G. S.A. w W. na rozstrzygnięcie Centrum Projektów Polska Cyfrowa z [...] maja 2025 r. znak [...] w przedmiocie negatywnej oceny projektu w punkcie 1: odrzucił skargę R. C. M. G. S.A. w W. (dalej: "skarżąca", "Spółka"); w punkcie 2: zwrócił skarżącej 200 złotych (dwieście) tytułem zwrotu uiszczonego wpisu sądowego od skargi.
Jak wynika z akt sprawy zgodnie z zarządzeniem WSA w Warszawie z 14 lipca 2025 r. pełnomocnik skarżącej został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi poprzez: uiszczenie wpisu od skargi w wysokości 200,00 złotych oraz złożenia dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania Spółki, to jest pełnego odpisu z KRS w oryginale lub w uwierzytelnionej kopii pod rygorem odrzucenia skargi.
Korespondencja Sądu została skutecznie doręczona 4 sierpnia 2025 r. (vide. k. 28 akt sądowych), a zatem termin do uzupełnienia braków formalnych i fiskalnych skargi upływał 11 sierpnia 2025 r.
Sąd I instancji po sprawdzeniu w rejestrze opłat sądowych stwierdził, że skarżąca 4 sierpnia 2025 r. uiściła wpis sądowy w wysokości 200,00 złotych, aczkolwiek pełnomocnik skarżącej nie złożył dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania Spółki. Tym samym brak formalny skargi nie został uzupełniony w wyznaczonym terminie.
W tej sytuacji, WSA w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 w związku z art. 232 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2024 r., poz. 935 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") w punkcie 1: odrzucił skargę skarżącej; w punkcie 2: z urzędu zwrócił Spółce uiszczony wpis od skargi.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła skarżąca wnosząc o jego uchylenie w całości oraz skierowanie sprawy do Sądu I instancji celem przeprowadzenia postępowania.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania mających wpływ na rozstrzygnięcie, to jest:
a. art. 49 p.p.s.a. w związku z art. 15 ust. 1 ustawy z 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, poprzez uznanie, że brak odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego stanowi przesłankę uniemożliwiającą nadania pismu biegu, podczas gdy nikt nie może zasłaniać się nieznajomością wpisów ogłoszonych w Krajowym Rejestrze Sądowym, z czego organy jurysprudencji nie są wyłączone;
b. art. 32 w związku z art. 29 p.p.s.a., poprzez naruszenie zasady równości stron w procesie przed sądami administracyjnymi, polegające na ograniczenie wymogu przedłożenia potwierdzenia umocowania do reprezentacji podmiotu biorącego udział w postępowaniu, jedynie do Spółki Skarżącej, podczas gdy pismo podpisane przez Zastępcę Dyrektora CPPC A. K. oraz pełnomocnictwo udzielone przez Centrum Projektów Polska Cyfrowa, występującego w postępowaniu jako organ, nie były kwestionowane, pomimo nieprzedłożenia stosownego dokumentu mianowania na pozycję Dyrektora Pana W. S. oraz odpowiedniego dokumentu potwierdzającego umocowanie Pani A. K.
Argumentację na poparcie powyższych zarzutów wnoszący zażalenie przedstawił w uzasadnieniu zażalenia oraz dołączył odpis z KRS.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Dokonując oceny zaskarżonego postanowienia przez pryzmat podniesionego w zażaleniu zarzutu wraz z jego argumentacją, wskazania na wstępie wymaga, że stosownie do art. 28 § 1 w związku z art. 29 p.p.s.a. osoby prawne oraz jednostki organizacyjne mające zdolność sądową dokonują czynności w postępowaniu przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu, przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28, mają zaś obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za w pełni prawidłowe rozstrzygnięcie Sądu I instancji. W wykonaniu wezwania, jak słusznie wskazał Sąd I instancji, skarżąca w zakreślonym terminie nie usunęła braków formalnych skargi. Taki stan sprawy powodował, że Sąd I instancji zobligowany był do odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., co też prawidłowo uczyniono.
Odnosząc się do argumentacji zażalenia zmierzającej do wskazania, że Sąd I instancji mógł i powinien samodzielnie dokonać ustaleń w zakresie sposobu reprezentacji spółki poprzez pozyskanie wydruku ze strony Krajowego Rejestru Sądowego wskazać należy, że obowiązek wykazania umocowania spoczywa na stronie skarżącej, a rolą Sądu nie jest wyręczanie strony w zakresie wykazania istnienia umocowania do jej reprezentacji przed sądem administracyjnym. Oceny tej nie podważa okoliczność, że zgodnie z zasadą jawności rejestru, wyrażoną w art. 8 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (aktualnie: t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 869), WSA ma możliwość zapoznania się ze sposobem reprezentacji strony przez ogólnodostępny rejestr KRS. Sąd I instancji może korzystać z pozyskiwanych samodzielnie dokumentów, lecz jedynie informacyjnie, kontrolnie, na etapie prowadzenia postępowania sądowego, nie zaś na etapie oceny, czy postępowanie to zostało wszczęte przez osobę należycie umocowaną do reprezentowania strony, która - pomimo wezwania - nie przedstawiła stosownych dokumentów. Sam fakt ujawnienia stosownych danych w rejestrze przedsiębiorców KRS, czy opublikowania ich w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, nie zwalnia strony postępowania - niezależnie od tego, czy działa osobiście, czy przez pełnomocnika - z powinności uzupełnienia braków formalnych skargi. Ciężar czynienia tych ustaleń nie może zostać przeniesiony na sąd, który nie jest zobowiązany do samodzielnego poszukiwania i weryfikowania tego rodzaju informacji. Gdyby zamiarem ustawodawcy było zwolnienie uczestnika postępowania z obowiązku przedstawienia dokumentu potwierdzającego umocowanie z uwagi na dostęp sądu do publicznych rejestrów, to stosowne wyłączenie zostałoby wyraźnie przewidziane w przepisach. Tymczasem zwolnienie strony z obowiązku dokonania określonej czynności procesowej, zwłaszcza takiej, jak uzupełnienie braku formalnego polegającego na niedołączeniu odpisu z KRS, nie może być domniemywane - musi wynikać wprost z ustawy (por. postanowienie NSA z dnia 10 lipca 2025 r., sygn. akt III FZ 298/25). Taki stan prawny jednak obowiązuje od 5 listopada 2025 r. i wynika z art. 1 pkt 1 ustawy z 12 września 2025 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.2025.1427). Co jednak istotne, zgodnie z art. 2 powołanej ustawy do postępowań prowadzonych na podstawie ustawy zmienianej w art. 1, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Dlatego też w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego czynności podjęte przez Sąd I instancji miały swoje pełne oparcie w obowiązujących przepisach i zaskarżone rozstrzygnięcie było prawidłowe.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
