Postanowienie SN z dnia 2 grudnia 2025 r., sygn. II USK 278/25
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak
w sprawie z odwołania S. sp. z o.o. z siedzibą w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych III Oddziałowi w Warszawie
z udziałem S.1. sp. z o.o. w W.
o podleganie ubezpieczeniom społecznym W.K.,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w dniu 2 grudnia 2025 r.,
na skutek skargi kasacyjnej organu rentowego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z dnia 3 marca 2025 r., sygn. akt III AUa 1726/24,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od organu rentowego na rzecz S. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. oraz S.1. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwoty po 270 (dwieście siedemdziesiąt) złotych wraz z odsetkami z art. 98 § 11 k.p.c. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
(J.C.)
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 marca 2025 r. oddalił apelację Zakładu Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w Warszawie od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2024 r., którym zmieniono zaskarżoną przez odwołującą się S. Spółkę z o.o. w W.(dalej jako odwołująca się) decyzję organu rentowego z dnia 15 września 2020 r. w ten sposób, że stwierdzono, iż zainteresowany W.K. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, chorobowemu i wypadkowemu w dniach: od 1 września 2014 r. do 31 sierpnia 2015 r., od 1 listopada do 31 grudnia 2015 r. oraz od 1 marca 2017 r. do 31 maja 2018 r. jako pracownik odwołującej się z tytułu umowy o pracę zawartej z S.1 Spółką z o.o. (dalej jako S.1) z siedzibą w W. oraz orzekł o kosztach procesu.
W wyrokach Sądów meriti ustalono, że odwołująca się jest wspólnikiem spółki S.1, obie spółki wchodzą w skład jednej grupy kapitałowej, w której jednostką dominującą jest odwołująca się. W spornych okresach zainteresowany był zatrudniony przez S.1 na podstawie umów o pracę jako kwalifikowany pracownik ochrony fizycznej, a jednocześnie przez odwołującą się na podstawie umów zlecenia. Wbrew stanowisku organu rentowego nie można uznać, że formalnie nie istniał stosunek pracy między zainteresowanym a S.1, więc odwołująca się, jako zleceniodawca, w istocie pozostawała pracodawcą zainteresowanego i to ona ponosi obowiązki płatnika składek z tego tytułu na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe. Z analizy spornych umów wynika bowiem, że pracodawcą, który formalnie miał obowiązek takiego naliczenia składek pozostaje S.1, która była pracodawcą zainteresowanego, podczas gdy odwołująca się pozostawała jedynie jego zleceniodawcą. Przy czym organ rentowy sam zauważył, że czynności wykonywane przez zainteresowanego w ramach umów zlecenia zawartych z odwołującą się należało traktować jako pracę wykonywaną w godzinach nadliczbowych w ramach umowy o pracę łączącej go z S.1. Tym samym organ rentowy nieprawidłowo zastosował art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2025 r., poz. 350 ze zm., dalej jako ustawa systemowa), uznając, że inny podmiot niż pracodawca (S.1) powinien dokonać stosownego naliczenia i odprowadzenia składek na ubezpieczenia społeczne za zainteresowanego. W ocenie Sądów obu instancji, dla prawidłowego zastosowania tego przepisu nie dokonuje się stwierdzenia fikcyjności (nieważności) umowy cywilnoprawnej. Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy systemowej to S.1 powinna być płatnikiem składek od przychodu uzyskiwanego przez zainteresowanego z umowy o pracę i umowy zlecenia, a nie odwołująca się.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
