Postanowienie SN z dnia 29 maja 2025 r., sygn. I CSK 3864/24

29 maja 2025 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Dariusz Dończyk

na posiedzeniu niejawnym 29 maja 2025 r. w Warszawie
‎w sprawie z wniosku D.B.
‎z udziałem A.B.
‎o podział majątku wspólnego,
‎na skutek skargi kasacyjnej D.B.
‎od postanowienia Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim
‎z 12 sierpnia 2024 r., II Ca 335/24,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2. pozostawia rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

UZASADNIENIE

Określone w art. 398⁴ § 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w art. 398⁴ § 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które – zgodnie z art. 398⁹ § 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. – będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

W skardze kasacyjnej wniesionej od postanowienia Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z 12 sierpnia 2024 r. (sygn. akt II Ca 335/24), którym zmieniono postanowienie wstępne Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 1 września 2023 r. (sygn. akt I Ns 203/22), ustalając nierówne udziały w majątku wspólnym stron (2/5 dla wnioskodawcy, 3/5 dla uczestniczki), pełnomocnik wnioskodawcy D.B. zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego (art. 43 § 2 k.r.o., art. 27 k.r.o., art. 6 k.c.) oraz procesowego (art. 233 § 1 k.p.c.). Skarga koncentruje się na zakwestionowaniu ustalenia nierównych udziałów, wskazując na błędną wykładnię art. 43 § 2 k.r.o. oraz dowolną ocenę zachowań wnioskodawcy (spożywanie alkoholu, zaciąganie zobowiązań), bez wykazania ich wpływu na wartość majątku wspólnego ani na stopień przyczynienia się małżonków do jego powstania. Skarżący podnosi również, że Sąd pominął jego osobisty wkład w budowę domu oraz aktywność zarobkową.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się