Wyrok SN z dnia 14 maja 2025 r., sygn. II NSNC 83/24
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Krzysztof Wiak (przewodniczący)
SSN Aleksander Stępkowski (sprawozdawca)
Arkadiusz Janusz Sopata (ławnik Sądu Najwyższego)
w sprawie z powództwa W.C., H.G. i R.W.
przeciwko P. S.A. w B.
o sprostowanie świadectwa pracy i zapłatę,
po rozpoznaniu 14 maja 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych
skargi nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego od wyroku Sądu Okręgowego
w B. z 10 maja 2018 r., sygn. VI Pa 14/18:
1.uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 2 w zakresie oddalenia apelacji powodów W.C., H.G. i R.W. i w tej części przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w B. do ponownego rozpoznania;
2.znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania przed Sądem Najwyższym wywołane wniesioną skargą nadzwyczajną.
[K.O.]
UZASADNIENIE
Prokurator Generalny wniósł skargę nadzwyczajną od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w B. z 10 maja 2018 r., VI Pa 14/18, w sprawie z powództwa W. C., H. G., R. W. i T. T. przeciwko P. S.A. w B. (dalej: „pozwany”) o sprostowanie świadectwa pracy i zapłatę, zaskarżając go w zakresie punktu 2 – w części dotyczącej oddalenia apelacji powodów W. C., H. G. i R. W. (dalej także: „powodowie”) od wyroku Sądu Rejonowego w B. z 5 lutego 2018 r., V P 163/17, oddalającego powództwa.
Kontrolę wyroku skarżący zainicjował z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, albowiem w wyniku zastosowania w wyroku Sądu Okręgowego w B. z 10 maja 2018 r., VI Pa 14/18, błędnej wykładni przepisów art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (tekst jedn. Dz.U. 2018, poz. 1969 ze zm., dalej: „ustawa o zwolnieniach grupowych”) w zw. z art. 42 § 1 k.p. oraz art. 1 ust. 1 Dyrektywy Rady Nr 98/59 WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.Urz. UE L 1998, nr 225, s. 16, dalej: „Dyrektywa 98/59” lub „Dyrektywa”), doszło do naruszenia zasad legalizmu, praworządności i sprawiedliwości proceduralnej, prawa do ochrony praw majątkowych oraz równej dla wszystkich ochrony tych praw wynikających z art. 2, 7, 32, 45 ust. 1 i 64 Konstytucji RP, wskutek czego powodowie nie otrzymali należnej im zapłaty w postaci odprawy pieniężnej i prawidłowego świadectwa pracy, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy w ramach zwolnienia grupowego, podczas gdy roszczenia innych pracowników tego samego pracodawcy, znajdujących się w porównywalnej sytuacji, zostały uwzględnione, co stanowi przejaw naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego i praw obywateli.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
