Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. I FSK 1535/18
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia WSA (del.) Alojzy Skrodzki (spr.), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 marca 2018 r. sygn. akt III SA/Gl 761/17 w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 30 czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.
1.1. Wyrokiem z 5 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Gl 761/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił wydaną wobec Z. K. decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z 30 czerwca 2017 r. utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach z 20 grudnia 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2007 r. oraz za styczeń, luty i czerwiec 2008 r.
1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji podał, że Skarżący był dystrybutorem kart pre-paid polskich operatorów telefonicznych. Zastrzeżenia organów dotyczyły współpracy Skarżącego z czeskimi i słowackimi przedsiębiorcami (M. S., spółki M. s.r.o. i C. s.r.o.). Przedsiębiorcy ci mieli kupować od Skarżącego karty pre-paid, a następnie sprzedawać poza krajem, gdzie świadczona była usługa. Usługi te należało zatem zakwalifikować do usług, o których mowa jest w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.) – dalej jako: "u.p.t.u.", opodatkowanych zerową stawką podatkową. Z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynikało natomiast, że karty telefoniczne nie zostały wywiezione z Polski i były dalej dystrybuowane w kraju. Stąd też transakcje te powinny zostać opodatkowane podstawową stawką podatkową, jako usługa krajowa. Ustalono bowiem, że faktycznymi nabywcami kart byli obywatele polscy (K. i J. J. – przedstawiciele firm M. i C.) posiadający stałe miejsce zamieszkania na terytorium RP, a nie podatnicy podatku od wartości dodanej mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Republiki Czeskiej i Republiki Słowackiej. Podmioty te nie prowadziły na terenie Czech i Słowacji działalności gospodarczej, ich aktywność ograniczała się do nabywania kart pre-paid przy wykorzystaniu danych innych podmiotów, w tym ich adresów siedzib zlokalizowanych na terytorium krajów członkowskich Unii Europejskiej (M., C. oraz M. S.). Podmioty te nie występowały zatem w obrocie gospodarczym w charakterze rzeczywistego podatnika VAT.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
