Postanowienie SN z dnia 29 października 2025 r., sygn. III KK 166/25
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Wąsek-Wiaderek
w sprawie A.K.,
skazanego za czyn z art. 160 § 3 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 29 października 2025 r.,
w trybie art. 535 § 3 k.p.k.,
kasacji obrońcy skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach
z dnia 30 września 2024 r., IX Ka 1842/23,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Busku-Zdroju
z dnia 12 maja 2023 r., II K 189/20,
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. obciążyć skazanego A.K. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Busku-Zdroju z dnia 12 maja 2023 r., II K 189/20, A.K. został uznany za winnego czynu z art. 160 § 3 k.k., za który wymierzono mu karę 200 stawek dziennych grzywny, po 50 zł każda oraz orzeczono o kosztach procesu.
Po przeprowadzeniu postępowania odwoławczego, zainicjowanego apelacjami oskarżonego i jego obrońców, Sąd Okręgowy w Kielcach wyrokiem z dnia 30 września 2024 r., IX Ka 1842/23, utrzymał zaskarżony wyrok w mocy oraz orzekł o kosztach za postępowanie odwoławcze.
Kasację od tego wyroku wniósł obrońca skazanego, który zaskarżył go w całości i zarzucił: „rażącą obrazę przepisów prawa procesowego, tj. art. 41 k.p.k. w zw. z 40 k.p.k. w zw. z art. 45 Konstytucji i art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka przez ich niezastosowanie i rozpoznanie sprawy przez Asesora sądowego X.Y., która nie gwarantowała zachowania standardów wyznaczonych przepisami Konstytucji, umów międzynarodowych i Kodeksu postępowania karnego, samodzielności orzekania, a więc ob initio tworzenie przez ten Sąd takiego przekonania, że nic nie ma znaczenia treść gwarancji ustrojowych, zostało stworzone fasadowe postępowanie karne przeciwko A.K. [prawidłowo – K. - uwaga SN] wbrew przepisowi art. 45 § 1 Konstytucji gwarantujący stronie rozpoznanie jej sprawy przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły Sąd, konsekwencją czego było pozbawienie A.K. tego prawa skutkujące rażącą obrazę przepisów prawa procesowego, tj. art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k. poprzez nienależyte rozważenie i ustosunkowanie się przez Sąd Okręgowy do zarzutów zawartych w apelacji obrońcy i w konsekwencji niewskazanie lub niewystarczające wskazanie powodów, dla których nie zostały one uwzględnione, jak również bezpodstawne zaakceptowanie wadliwej oceny dowodów przeprowadzonej przez Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Busku Zdroju i inkorporowanie w ten sposób błędów Sądu I instancji do orzeczenia Sądu Odwoławczego, a mianowicie: nienależyte rozważenie zasadności zarzutów apelacji skutkujące zaaprobowaniem przez Sąd II instancji niepoczynienia podstawowych ustaleń przez Sąd I instancji, wyników badań i opinii biegłych odnoszenie się jako przyczyny ustalenia zgonu G.J. przez lekarza R.S., podczas gdy sami biegli zakwestionowali rzetelność przeprowadzenia sekcji zwłok nazywając ją „ułomną”, „nieprofesjonalną”, w konsekwencji przypisanie oskarżonemu A.K. czynu wbrew ustawie Kodeks postępowania karnego: art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 169 k.p.k. w zw. z art. 193 § 1 k.p.k. i treści opinii, zastępując wiadomości specjalne w tym zakresie niedopuszczalnym domniemaniem, które nie mogło wynikać z treści tego dowodu, a uczyniono to wbrew ww. przepisom nawet nie próbując przeprowadzić dowodu z medycyny sądowej celem weryfikacji źródła dowodowego i niedopuszczalne zastąpienie wiadomości specjalnych w tym zakresie swoim „sądowym uzupełnieniem treści dowodu” w opozycji do zasad wynikających z treści przywołanych przepisów i możliwości stosowania dyskrecjonalnej władzy, która nie daje podstaw do takiego sposobu procedowania”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
