Wyrok NSA z dnia 23 lipca 2024 r., sygn. I FSK 1297/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia WSA del. Maja Chodacka (spr.), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 marca 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 2005/19 w sprawie ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 27 czerwca 2019 r. nr 1401-IOV-1.4103.36.2019.TW w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2013 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu I instancji.
1.1. Wyrokiem z dnia 2 marca 2020r. w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 2005/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 27 czerwca 2019r. nr 1401-IOV-1.4103.36.2019.TW w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2013r. – uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu, a także orzekł w przedmiocie kosztów postępowania sądowego. Wymieniony wyrok oraz pozostałe orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego: orzeczenia.nsa.gov.pl.
1.2. Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku wskazał, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy, stosownie do art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z
2018r., poz. 1302, dalej: "ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi"). W szczególności braki uzasadnienia decyzji organu
odwoławczego w zakresie kwestii niedochowania przez stronę dobrej wiary uniemożliwiają kontrolę tej decyzji pod względem jej zgodności z prawem, stanowiąc tym samym naruszenie art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019r., poz. 900 ze zm., dalej: "Ordynacja podatkowa"). Sąd pierwszej instancji wskazał, że organy podatkowe nie kwestionowały tego, że strona skarżąca była podmiotem faktycznie prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami. Spółka posiadała wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki koncesję na obrót paliwami ciekłymi na okres od 29 maja 2013r. do 29 maja 2028r. przy wykorzystaniu eksploatowanej przez stronę autocysterny. Organy podatkowe nie kwestionowały także tego, że towar płynny istniał, że strona nabyła paliwo w grudnia 2013r., a następnie sprzedała je swoim kontrahentom PHPU S. [...] oraz PHU M. [...]. Przesłuchani w sprawie w charakterze świadków kontrahenci strony skarżącej potwierdzili okoliczność zakupu od niej paliwa. Okolicznością sporną było natomiast to, czy podmiot wskazany na fakturach jako sprzedawca paliwa na rzecz strony – M. sp. z o.o. sprzedał spółce ten towar,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
