Postanowienie SN z dnia 1 kwietnia 2025 r., sygn. II USK 419/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt
w sprawie z wniosku W. Ś. z udziałem następców prawnych B. Ś., A. Ś. i M. L.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Gdańsku
o wysokość kapitału początkowego i wysokość emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 1 kwietnia 2025 r.,
skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
z dnia 14 listopada 2023 r., sygn. akt III AUa 514/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza solidarnie od B. Ś., A. Ś., M. L. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Gdańsku kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego z ustawowymi odsetkami z art. 98 § 11 k.p.c.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 4 grudnia 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku odmówił ubezpieczonemu W.Ś. ponownego ustalenia wysokości kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r.
Decyzją z dnia 9 grudnia 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku przyznał ubezpieczonemu W.Ś. emeryturę od 8 października 2020 r. Do wyliczonej kwoty nie doliczono rekompensaty.
Sąd Okręgowy w Gdańsku, wyrokiem z dnia 21 grudnia 2021 r., zmienił zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu W.Ś. prawo do rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych i zobowiązał pozwany organ rentowy do wypłaty przeliczonej z uwzględnieniem prawa do rekompensaty emerytury począwszy od 8 października 2020 r. (pkt 1), oddalił odwołanie w pozostałym zakresie (pkt 2) oraz zasądził od pozwanego na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 3).
Sąd Apelacyjny w Gdańsku, wyrokiem z dnia 14 listopada 2023 r., zmienił zaskarżony (w części) przez organ rentowy wyrok Sądu Okręgowego i oddalił odwołanie dotyczące decyzji z dnia 9 grudnia 2020 r. oraz orzekł o kosztach postępowania.
Sąd Apelacyjny stwierdził, że na etapie postępowania apelacyjnego przedmiotem sporu była wysokość emerytury W.Ś., który domagał się doliczenia do niej rekompensaty. Sporne było, czy ubezpieczony spełnia warunki niezbędne do nabycia prawa do rekompensaty, o której mowa w art. 21 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2024 r., poz. 1696 ze zm.), a konkretnie, czy w okresach od 20 sierpnia 1979 r. do 31 października 1991 r. i od 1 listopada 1991 r. do 31 grudnia 1997 r. stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywał prace, o których mowa odpowiednio w wykazie A, dziale I „w górnictwie”, poz. 4 - prace wiertnicze, geofizyczne, hydrogeologiczne i geodezyjne przy poszukiwaniu surowców i wody” oraz wykazie A, dziale XIV „prace różne”, poz. 24 - kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. Nr 8. poz. 43 ze zm.; dalej rozporządzenie).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
