Postanowienie SN z dnia 1 kwietnia 2025 r., sygn. I CSK 726/24
1 kwietnia 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Krzysztof Grzesiowski
na posiedzeniu niejawnym 1 kwietnia 2025 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa E.G. i E.G.1
przeciwko Bank spółce akcyjnej w W.
o ustalenie nieważności umowy i zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej Bank spółki akcyjnej w W.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku
z 13 października 2023 r., I ACa 858/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
UZASADNIENIE
1. Wyrokiem z 6 maja 2022 r. Sąd Okręgowy w Białymstoku ustalił, że bliżej określona umowa kredytu na cele mieszkaniowe zawarta pomiędzy powodami E.G. i E.G.1 a Bankiem1 spółką akcyjną z siedzibą w W. (obecnie – pozwany Bank spółka akcyjna z siedzibą w W.) jest nieważna (pkt I); zasądził od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwoty 50.120,01 zł oraz 31.723,61 CHF – za jednoczesną zapłatą przez powodów na rzecz pozwanego kwoty 200.000 zł (pkt II); oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt III) oraz rozstrzygnął o kosztach procesu (pkt IV).
2. Na skutek apelacji pozwanego Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z 13 października 2023 r. zmienił zaskarżony wyrok w pkt II i oddalił powództwo w tym zakresie, oddalił apelację w pozostałej części oraz orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego.
3. Od wyroku Sądu Apelacyjnego skargę kasacyjną wywiodła strona pozwana. Skarżący wniósł o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, powołując się na przesłanki określone w art. 398 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c. Podał, że w sprawie występuje potrzeba wykładni przepisów: art. 189 k.p.c. w zw. z art. 130 § 1 k.p.c.; art. 189 k.p.c.; art. 385 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 6 ust. 1 Dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (dalej: „Dyrektywa 93/13”); art. 385 § 1 k.c.; art. 353 § 1 k.c. w zw. z art. 69 ust. 1-2 Prawa bankowego; art. 385 § 2 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 8b ust. 1 Dyrektywy 93/13 i art. 353 k.c. w zw. z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej; art. 316 § 1 k.p.c. w zw. z art. 385 § 2 k.c., w zw. z art. 3 k.c. w zw. z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 Dyrektywy 93/13; art. 358 § 2 k.c. w zw. z art. 385 § 2 k.c.; art. 24 ust. 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2025; dalej: „Ustawa o NBP”) w zw. z art. 385 § 2 k.c. Ponadto skarżący stwierdził, że w sprawie występują istotne zagadnienia prawne polegające na konieczności odpowiedzi na następujące pytania:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
