Postanowienie SN z dnia 27 marca 2025 r., sygn. III USK 328/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak
w sprawie z odwołania W. S.
od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie
o wysokość emerytury policyjnej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 marca 2025 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie
z dnia 29 maja 2024 r., sygn. akt III AUa 854/22,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
[SOP]
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 29 maja 2024 r. – na skutek apelacji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie (dalej jako organ emerytalny) od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 19 lipca 2022 r., którym zmieniono decyzję organu emerytalnego z dnia 25 sierpnia 2017 r., ponownie ustalającą wysokość policyjnej emerytury odwołującego się W. S., zmniejszając ją z kwoty 3.910,79 zł brutto do kwoty 1.000 zł brutto, przyznał odwołującemu się prawo do ustalenia wysokości emerytury z pominięciem art. 15c ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2024 r., poz. 1121 ze zm., dalej ustawa zaopatrzeniowa), począwszy od dnia 1 października 2017 r. – zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w całości w ten sposób, że oddalił odwołanie oraz nie obciążył odwołującego się obowiązkiem zwrotu organowi emerytalnemu kosztów procesu za pierwszą instancję (pkt I), a także nie obciążył odwołującego się kosztami postępowania apelacyjnego (pkt II).
Sąd Apelacyjny odmiennie niż Sąd Okręgowy ocenił charakter służby odwołującego się w spornym okresie od dnia 1 października 1974 r. do dnia 31 lipca 1990 r., kiedy zajmował on kolejno stanowiska: zastępcy dowódcy strażnicy w J., podlegającej pod [...] Oddział Wojsk Ochrony Pogranicza (WOP), oficera operacyjnego Granicznej Placówki Kontrolnej T., starszego oficera operacyjnego Wydziału Zwiadu, oficera śledczego GPK T., funkcjonariusza Straży Granicznej, uznając ją za służbę na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ustawy zaopatrzeniowej. W tym okresie Zwiad WOP nie był formacją o charakterze czysto policyjnym lub wojskowym, zajmującą się jedynie zwalczaniem przemytu lub kontrolą ruchu granicznego albo ochroną nienaruszalności granic, lecz stanowił istotny element systemu organów bezpieczeństwa, stworzony głównie w celu ochrony totalitarnego reżimu narzuconego Polsce w 1944 r., którego działalność do 1990 r. wiązała się z łamaniem praw człowieka i obywatela na rzecz komunistycznego ustroju totalitarnego. Polegała ona głównie na pracy operacyjnej (tzw. infiltracyjno-rozpoznawczej), m.in. względem osób i zdarzeń, które mogły być przedmiotem szeroko pojętego zainteresowania organów operacyjnych PRL. Zadania realizowane przez Zwiad, zwłaszcza w latach 80-tych, wymagały ścisłego współdziałania z SB, przy użyciu środków i metod pracy operacyjnej służby bezpieczeństwa. Zgormadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci akt osobowych jednoznacznie wskazuje, że od początku służby odwołujący się wykonywał wszystkie czynności przypisane zajmowanym przez niego stanowiskom oraz strukturom, w których pełnił służbę, tj. z zakresu operacyjnego zabezpieczania osób przekraczających granicę z Białorusią, w tym pozyskiwania osobowych źródeł informacji. Z licznych opinii służbowych wynika, że w stopniu dobrym organizował źródła informacji i mobilizował ludność cywilną do należytego zabezpieczenia odcinka granicy, osiągał dobre i bardzo dobre wyniki w pracy operacyjnej, oceniano go jako dobrego zwiadowcę, który prowadzi pracę operacyjną umiejętnie i z zaangażowaniem, uzyskując dobre efekty. Odwołujący się nie przedstawił dowodów przeczących powyższym informacjom wynikającym z jego akt osobowych, a konsekwencją ustalenia, że w spornych okresach pełnił służbę w jednostkach wymienionych w art. 13b ust. 1 pkt 5b tiret 8 oraz art. 13b ust. 1 pkt 5e tiret 7 ustawy zaopatrzeniowej, była konieczność przyjęcia przy ponownym ustalaniu wysokości jego emerytury policyjnej wskaźnika podstawy wymiaru 0% za każdy rok służby na rzecz totalitarnego państwa stosownie do art. 15c ust. 1 tej ustawy. Tym samym zaskarżona decyzja organu emerytalnego jest prawidłowa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
