Wyrok SN z dnia 18 marca 2025 r., sygn. II CSKP 1921/22
18 marca 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Karol Weitz (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 18 marca 2025 r. w Warszawie
skargi kasacyjnej M.W.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
z 13 września 2021 r., I AGa 34/21,
w sprawie z powództwa N. spółki akcyjnej w W.
przeciwko M.W.
z udziałem interwenienta ubocznego Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.
o zapłatę,
oddala skargę kasacyjną.
Dariusz Dończyk Karol Weitz Grzegorz Misiurek
(M.M.)
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Toruniu w sprawie z powództwa Bank S.A.
w W. przeciwko M.W. przy interwencji ubocznej samoistnej po stronie powoda Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. o zapłatę, po wniesieniu przez pozwaną zarzutów od wydanego 4 października 2018 r. nakazu zapłaty, wyrokiem wstępnym z 5 stycznia 2021 r. uznał powództwo za usprawiedliwione co do zasady.
Pozwana w zarzutach od nakazu zapłaty podniosła szereg zarzutów: brak zdolności procesowej powoda, nieskuteczność zawarcia umowy, nieudowodnienie roszczenia co do zasady i wysokości, kwestionowanie mocy dowodowej dokumentów przedstawionych przez powoda, niewykazanie wydania przedmiotu kredytu, przedwczesność powództwa i stosowanie niedozwolonej klauzuli dotyczącej wysokości odsetek maksymalnych. Sąd pierwszej instancji uznał, że pierwszy zarzut jest niezrozumiały, gdyż powód jest osobą prawną (spółka akcyjną), a zatem jego zdolność procesowa jest oczywista. Drugi zarzut - w ocenie Sądu Okręgowego - pozostawał chybiony z uwagi na to, że pozwana nie negowała umocowania osoby reprezentującej powoda (M.L.) ani w chwili zawarcia umowy, ani później, do chwili wytoczenia powództwa, zaś dowody wskazujące na umocowanie do reprezentowania powoda były - zdaniem Sądu pierwszej instancji - miarodajne i nie budziły zastrzeżeń. Kolejne zarzuty również były chybione m.in. z uwagi na to, że pozwana nie twierdziła, jakoby odpisy przedstawionych przez powoda dokumentów nie były zgodne z oryginałami oraz z uwagi na to, że pozwana podpisała dyspozycję uruchomienia kredytu, a potem częściowo go spłacała czemu nie zaprzeczyła. Dokumenty przedstawione przez powoda stanowią – w ocenie Sądu Okręgowego – miarodajne dowody w sprawie obrazujące wykonanie umowy przez powoda. Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu nie budzi zastrzeżeń; jego treść jest jasna i nie zostało dokonane pod warunkiem. Zarzuty pozwanej dotyczące zamieszczenia w umowie kredytowej klauzul abuzywnych dotyczących kwoty przeznaczonej na sfinansowanie prowizji za udzielenie kredytu i opłaty na rzecz pośrednika kredytowego również – w ocenie Sądu pierwszej instancji - pozostawały również nietrafne, pomijając już to, że pozwana wskazywała na zabezpieczenie zobowiązania wekslem in blanco, choć powództwo nie zostało oparte o weksel. Zupełnie niezrozumiały był dla Sądu Okręgowego zarzut jakoby w świetle definicji umowy kredytu powód może domagać się jedynie zwrotu kredytu, a nie zapłaty, a zasądzenie kwoty niespłaconego kredytu byłoby naruszeniem art. 321 k.p.c. Nie bardzo jest wiadomo, jak miałby dochodzić takiego zwrotu, jeżeli nie przez żądanie zasądzenia kwoty kredytu, którego kredytobiorca nie zwrócił. Wobec tego, iż zarzuty pozwanej kwestionujące powództwo co do zasady okazały się nietrafne, a ponieważ spór dotyczył także wysokości roszczenia to Sąd Okręgowy uznał powództwo za usprawiedliwione co do zasady.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
