Postanowienie SN z dnia 30 lipca 2025 r., sygn. I CSK 1473/25
30 lipca 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Dariusz Pawłyszcze
na posiedzeniu niejawnym 30 lipca 2025 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa A. P.
przeciwko Skarbowi Państwa - Aresztowi Śledczemu w Poznaniu
o zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej A. P.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 3 marca 2023 r., I ACa 964/20,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od A. P. na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej 2700 (dwa tysiące siedemset) zł kosztów postępowania kasacyjnego
[wr]
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 10 września 2020 r., XII C 399/15, Sąd Okręgowy w Poznaniu oddalił powództwo pokrzywdzonego przeciwko Skarbowi Państwa o zapłatę 50 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz 27 000 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej, w związku z samobójstwem jego syna, osadzonego w zakładzie karnym.
Wyrokiem z 3 marca 2023r., I ACa 964/20, Sąd Apelacyjny w Poznaniu oddalił apelację pokrzywdzonego. Sąd podzielił w całości ustalenia faktyczne, dokonane w sprawie przez Sąd Okręgowy, jak też wywiedzione z nich wnioski. W sprawie zostało wykazane, że syn powoda miał zapewnioną opiekę ze strony lekarzy, wychowawców i psychologów oraz więziennego kapelana, z której to opieki osadzony korzystał. Osadzony był objęty procedurą tzw. karty osadzonego zagrożonego samobójstwem. Te działania doprowadziły do uzyskania poprawy stanu osadzonego, gdyż ustąpiły ostre objawy psychotyczne, uzyskał on wgląd w chorobę, pozostawał w logicznym, rzeczowym kontakcie, był spokojny, bez zaburzeń w obrębie emocjonalnej kontroli zachowania, w nastroju adekwatnym do sytuacji, a co więcej, negował myśli i zamiary samobójcze. W czasie tymczasowego aresztowania, obserwacji na potrzeby opinii sądowo-psychiatrycznej i ostatecznie oczekiwania na miejsce w pozapenitencjarnym szpitalu psychiatrycznym, osadzony miał zapewnioną należytą opiekę psychologiczną, medyczną (w tym psychiatryczną), poddawany był oddziaływaniom wychowawczym, nadto korzystał z opieki duszpasterskiej, co dodatkowo mogło wzmacniać jego samopoczucie, a wreszcie utrzymywał on regularny kontakt ze swoją rodziną. Elementem wzmożonego nadzoru było między innymi osadzenie go w celi monitorowanej, a później w wieloosobowej celi położonej w najbliższym sąsiedztwie dyżurki, częstsze kontrole czy wzmożony nadzór w zakresie przyjmowania leków. Sąd podkreślił, że z protokołów z sekcji zwłok wynika, iż w organizmie osadzonego nie stwierdzono obecności przepisanego mu leku, a zatem musiał on zaprzestać przyjmowania tegoż leku co najmniej kilka dni przed śmiercią. Ta okoliczność mogłaby świadczyć o zaniedbaniach personelu pozwanego wyłącznie wówczas, gdyby członkowie personelu mieli świadomość, że osadzony nie zażywa w rzeczywistości tych leków, a tego w toku procesu nie wykazano. Procedura podawania osadzonym leków polegała na tym, że leki te podawała pielęgniarka w asyście funkcjonariusza Służby Więziennej, którzy następnie upewniali się, że osadzony zażył lek. Nie wyklucza to jednak, że osadzony mógł później doprowadzić do torsji, co w zasadzie przekreślało szanse na efekt terapeutyczny farmakoterapii. Także sygnały o pogarszającym się samopoczuciu osadzonego czy domniemanych myślach samobójczych nie docierały do funkcjonariuszy i personelu medycznego, aby możliwe, a tym samym uzasadnione znanymi pozwanemu okolicznościami, było podjęcie innych, niż zastosowane i wynikające z ustalonych okoliczności sprawy działań wobec osadzonego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
