Postanowienie SN z dnia 11 września 2025 r., sygn. II KO 140/25
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Paweł Kołodziejski
w sprawie J. R.
skazanego z art. 258 § 1 k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 11 września 2025 r.,
osobistego wniosku skazanego o wznowienie postępowania w sprawie
zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z dnia 7 listopada 2016 r., sygn. akt II AKa 329/16,
zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie
z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt XVIII K 37/12,
na podstawie art. 545 § 3 zd. pierwsze k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
odmówić przyjęcia wniosku J. R. o wznowienie postępowania wobec jego oczywistej bezzasadności.
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 2 czerwca 2025 r. J. R. zwrócił się wyznaczenie mu obrońcy z urzędu w celu sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania karnego zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2016 r., sygn. akt II AKa 329/16, zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt XVIII K 37/12. Ww. jako podstawę prawną wznowienia wskazał art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. podkreślając, że nie zgadza się ze skazaniem. W jego ocenie z akt sprawy, a w szczególności z zeznań przesłuchanych świadków, których wypowiedzi zacytował wynika bowiem, że nie brał on udziału w zorganizowanej grupie przestępczej i nie miał świadomości przestępczego pochodzenia środków pieniężnych. Ponadto podniósł, że również przypisanie mu odpowiedzialności za przestępstwa z art. 77 pkt 1 i 2 i art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. oraz przestępstwa skarbowe z art. 60 § 1 k.k.s. i art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 5 k.k.s. „jest chybione”. Powyższe stanowisko uzasadnił tym, że wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 22 października 2008 r., sygn. akt II K 253/08 (którego odpis załączył), został uznany za winnego popełnienia czynu z art. 276 k.k., co wykluczało możliwość skazania za powyższe przestępstwa i przestępstwa skarbowe. Zgodnie z treścią art. 18 § 2 k.s.h. utracił bowiem możliwość dalszego pełnienia funkcji Prezesa Zarządu, a co za tym idzie nie reprezentował spółek opisanych w zarzucanych mu czynach. Powołał się w tym zakresie na poglądy doktryny i judykatury.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
