Postanowienie SN z dnia 4 września 2025 r., sygn. I CSK 3230/23
4 września 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Dariusz Pawłyszcze
na posiedzeniu niejawnym 4 września 2025 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa M.P.
przeciwko Bank S.A. w W.
o zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej Bank S.A. w W.
od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z 12 maja 2023 r., XV Ca 1404/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od Bank S.A. w W. na rzecz M.P. 2700 (dwa tysiące siedemset) zł kosztów postępowania kasacyjnego.
(G.G.)
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 5 maja 2022 r. Sąd Rejonowy Poznań - Stare Miasto w Poznaniu zasądził od pozwanego banku na rzecz powodowego kredytobiorcy 71 840,75 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 8 sierpnia 2017 r. oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie.
Wyrokiem z 12 maja 2023 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu, na skutek apelacji banku, zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji w ten sposób, że oddalił powództwo co do żądania odsetek od 8 sierpnia 2017 roku do 18 kwietnia 2023 roku i w pozostałej części apelację oddalił. Sąd przyjął, że zawarta przez strony umowa kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego (CHF) miała charakter konsumencki, gdyż w chwili jej zawarcia kredytobiorca nie prowadził działalności gospodarczej. Powód nie został należycie pouczony o ryzyku związanym z umową kredytu indeksowanego, a umowa nie podlegała indywidualnym negocjacjom. Sąd wskazał, że umowa zawiera liczne niedozwolone postanowienia umowne, powodowy konsument został w całości obciążony ryzykiem kursowym, a jego interes w tym zakresie nie został zabezpieczony. Oceny nie zmienia tzw. ustawa „antyspreadowa”, gdyż nie wprowadziła żadnych regulacji, które wchodziłyby do treści umów kredytowych denominowanych lub indeksowanych, zawartych przed dniem wejścia jej w życie. Sąd podkreślił jednocześnie, że umowy nieważnej nie można uczynić ważną za pomocy późniejszej ustawy, podobnie jak nie można jej uczynić ważną za pomocą zmiany (aneksu) wprowadzającego możliwość spłaty rat w walucie CHF. W związku z powyższym Sąd Apelacyjny przyjął, że zawarta przez strony umowa kredytu waloryzowanego do franka szwajcarskiego (CHF), jest nieważna. Wskazał, że abuzywne klauzule dotyczące ryzyka wymiany określają główny przedmiot umowy kredytu, ich bezskuteczność oznacza, że nie można ustalić minimalnej treści umowy. Jednocześnie, w okolicznościach sprawy, brak jest możliwości zastąpienia niedozwolonych postanowień umownych przepisem prawa krajowego. W związku z nieważnością umowy, konsumentowi i kredytodawcy przysługują odrębne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych spełnionych w wykonaniu tej umowy (art. 410 § 1 k.c. w związku z art. 405 k.c.). Oznacza to, że świadczeniami nienależnymi powoda były czynione na poczet umowy kredytu wpłaty. Powód przedstawił wyliczenie wysokości roszczenia, przy założeniu, że stanowi ono roszczenie o zwrot części nienależnego świadczenia spełnionego z tytułu rat kredytu. Wyliczenie to nie było przez pozwanego kwestionowane.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
