Postanowienie SN z dnia 30 czerwca 2025 r., sygn. I CSK 272/24
30 czerwca 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Monika Koba
na posiedzeniu niejawnym 30 czerwca 2025 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa E. w A.
przeciwko A.K.
o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,
na skutek skargi kasacyjnej A.K.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi
z 21 sierpnia 2023 r., I ACa 645/20,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 21 sierpnia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Łodzi oddalił apelację pozwanej A.K. od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z 20 lutego 2020 r. uwzględniającego powództwo E. z siedzibą w A. o uznanie czynności prawnych za bezskuteczne.
Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia faktyczne i oceny prawne Sądu Okręgowego odnośnie do zrealizowania w okolicznościach sprawy wszystkich przesłanek pozwalających na uwzględnienie skargi pauliańskiej wierzyciela.
Od wyroku Sądu drugiej instancji skargę kasacyjną złożyła pozwana. Skarżąca we wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania powołała się na przesłanki z art. 3989 § 1 pkt 1,2 i 4 k.p.c.
Jej zdaniem w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne sprowadzające się do odpowiedzi na pytania:
1.Czy aby wypełnić przesłankę z art. 530 k.c. konieczne jest, aby dłużnik działał w zamiarze wyłącznym i bezpośrednim pokrzywdzenia przyszłego wierzyciela, a celem dokonania czynności musi być spowodowanie niewypłacalności i przez to uniemożliwienie uzyskania zaspokojenia przez przyszłych wierzycieli, czy też spełnienie tej przesłanki zachodzi także wtedy, gdy w chwili dokonywania czynności dłużnik jedynie liczył się z tym, że w związku z jego działalnością może mieć wierzycieli i jego czynność może być połączona z ich krzywdą, a zatem działał jedynie ze „świadomością” pokrzywdzenia wierzycieli (art. 527 k.c.), a nie w takim „zamiarze” (art. 530 k.c.)?. Czy w takim razie przepis art. 530 k.c. należy interpretować w ten sposób, że dłużnik działa „w zamiarze” pokrzywdzenia przyszłych wierzycieli wtedy, kiedy bezpośrednim celem dokonywanej przez niego z osobą trzecią czynności jest zmniejszenie majątku dłużnika tak, aby uniemożliwić lub przynajmniej ograniczyć możliwość zaspokojenia się przyszłego wierzyciela z majątku dłużnika, czy wystarczy jedynie „świadomość” dłużnika, że przyszły wierzyciel może nie uzyskać wskutek dokonania takiej czynności zaspokojenia, o czym mowa w art. 527 § 1 k.c.?
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
