Postanowienie SN z dnia 17 czerwca 2025 r., sygn. III USK 36/25
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak
w sprawie z odwołania E. Sp. z o.o. z siedzibą w S.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Jaśle
z udziałem K. M.
o ustalenie właściwego ustawodawstwa,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 czerwca 2025 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie
z dnia 31 października 2024 r., sygn. akt III AUa 62/24,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych wraz z odsetkami z art. 98 § 11 k.p.c. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 31 października 2024 r. oddalił apelację odwołującej się E. Spółki z o.o. w S. (dalej jako płatnik składek) od wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie z dnia 28 listopada 2023 r. oddalającego odwołanie płatnika składek od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Jaśle z dnia 22 marca 2021 r. stwierdzającej, że zainteresowany K. M. nie podlega ustawodawstwu polskiemu w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 grudnia 2018 r., ze względu na podleganie ustawodawstwu niemieckiemu, wycofując jednocześnie zaświadczenie A1 potwierdzające, że w tym okresie zastosowanie znajdowało ustawodawstwo polskie.
Sąd Apelacyjny podzielił stanowisko Sądu Okręgowego, że poczynione w sprawie ustalenia faktyczne nie pozwoliły na stwierdzenie, aby w okresie objętym zaskarżoną decyzją płatnik składek prowadził jakąkolwiek znaczącą dochodowo działalność gospodarczą na terenie Polski ani aby zainteresowany wykonywał również pracę w Polsce, gdyż w spornym okresie zasadnicza jego praca była świadczona w Niemczech. Skoro zainteresowany nie wykonywał pracy w Polsce na podstawie stosunku pracy lub umowy cywilno-prawnej, która nie nosiłaby cech marginalności, to nie może on podlegać przepisom ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2025 r., poz. 350, dalej jako ustawa systemowa), bowiem nie spełnia przewidzianych w niej kryteriów do objęcia systemem zabezpieczenia społecznego, którym jest m.in. rzeczywiste świadczenie pracy w Polsce. A tylko w takiej sytuacji miałby do niego zastosowanie art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 3a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. UE. L. z 2004 r. Nr 166, s. 1 ze zm., dalej jako rozporządzenie nr 883/2004) oraz art. 14 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. UE. L. z 2009 r. Nr 284, s. 1 ze zm., dalej jako rozporządzenie nr 987/2009). Użyte w tych przepisach sformułowanie „podlega ustawodawstwu państwa członkowskiego” oznacza podleganie przepisom tworzącym w danym państwie członkowskim system zabezpieczenia społecznego. W konsekwencji zainteresowany nie spełniał warunków podlegania ustawodawstwu polskiemu na podstawie art. 13 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 rozporządzenia nr 883/2004, a zatem powinien podlegać ustawodawstwu miejsca rzeczywistego wykonywania pracy (art. 11 ust. 3a tego rozporządzenia) czyli w tym wypadku ustawodawstwu niemieckiemu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
