Wyrok SN z dnia 14 marca 2025 r., sygn. II CSKP 113/25

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył interpretacji przepisów art. 32 ust. 2 Konwencji CMR w kontekście skuteczności reklamacji złożonej przez przewoźnika umownego wobec przewoźnika faktycznego (podwykonawcy) w sytuacji, gdy przewoźnik umowny nie zapłacił jeszcze odszkodowania odbiorcy towaru. Problem obejmował również kwestię czy zawieszenie biegu przedawnienia roszczenia następuje już z chwilą złożenia reklamacji, niezależnie od tego, czy przewoźnik umowny uregulował wcześniej szkodę wobec odbiorcy, oraz czy w takich okolicznościach ubezpieczyciel OC przewoźnika faktycznego jest zobowiązany do wypłaty odszkodowania.

Rozstrzygnięcie

Sąd Najwyższy stwierdził, że dla skuteczności reklamacji złożonej przez przewoźnika umownego wobec przewoźnika faktycznego nie ma znaczenia, czy przewoźnik umowny uprzednio uregulował szkodę wobec odbiorcy. Reklamacja złożona w terminie rocznym od wydania przesyłki skutecznie zawiesza bieg przedawnienia niezależnie od momentu zapłaty odszkodowania odbiorcy. Sąd podkreślił, że przewoźnik umowny został obciążony obowiązkiem naprawienia skonkretyzowanej szkody przez złożenie reklamacji przez odbiorcę i jako zleceniodawca transportu był uprawniony do wezwania podwykonawcy do naprawienia szkody. W konsekwencji ubezpieczyciel OC przewoźnika faktycznego był zobowiązany do wypłaty odszkodowania, gdyż przesłanką świadczenia ubezpieczyciela jest stan odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego, a nie fakt uprzedniego naprawienia szkody.