Wyrok SN z dnia 6 marca 2025 r., sygn. II CSKP 484/23

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył wymagań formalnych skargi kasacyjnej w kontekście obowiązku uzasadnienia podstaw kasacyjnych oraz konsekwencji niezasadnienia jednej z podstaw skargi kasacyjnej. Problem obejmował kwestię czy skarga kasacyjna podlega odrzuceniu w całości, gdy jedna z dwóch podstaw kasacyjnych (naruszenie prawa materialnego) nie została uzasadniona, podczas gdy druga podstawa (naruszenie przepisów postępowania) została uzasadniona, oraz jakie są granice kognicji Sądu Najwyższego w takiej sytuacji. Istotną kwestią było również ustalenie przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej banku wobec klientów, którzy uzyskali kredyt na podstawie fałszywych dokumentów i padli ofiarą oszustwa ze strony osoby trzeciej.

Rozstrzygnięcie

Sąd Najwyższy stwierdził, że skarga kasacyjna nie podlega odrzuceniu w całości, jeżeli jedna z podstaw kasacyjnych została uzasadniona, a druga nie. W takim przypadku Sąd rozpoznaje skargę wyłącznie w zakresie podstawy, która spełnia wymagania formalne z art. 398⁴ § 1 pkt 2 k.p.c. Sąd wyjaśnił, że uzasadnienie podstaw kasacyjnych jest elementem niezbędnym do zbadania zasadności zarzutów, gdyż umożliwia Sądowi ocenę racji przedstawionych przez skarżącego. Brak uzasadnienia uniemożliwia uchwycenie sedna uchybień i prowadziłby do sytuacji, w której Sąd Najwyższy samodzielnie konstruowałby ramy kontroli, co byłoby sprzeczne z jego rolą w postępowaniu kasacyjnym. W sprawie merytorycznej Sąd potwierdził, że powodowie nie wykazali powstania szkody, gdyż sam fakt pozostawania dłużnikiem rzeczowym nie oznacza jeszcze powstania straty.