Wyrok SN z dnia 5 marca 2025 r., sygn. II CSKP 55/24

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył granic kognicji Sądu Najwyższego w postępowaniu kasacyjnym oraz dopuszczalności zarzutów kasacyjnych kwestionujących ustalenia faktyczne i ocenę dowodów pod pozorem naruszenia prawa materialnego. Problem obejmował również kwestie materialnoprawne związane z odpowiedzialnością za szkody medyczne, w tym interpretację wiadomości e-mail od ubezpieczyciela jako potencjalnego uznania roszczenia (art. 65 § 1 k.c.), wysokość zadośćuczynienia za krzywdę (art. 445 § 1 k.c.) oraz przesłanki naprawienia szkody majątkowej w przypadkach uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (art. 444 § 1 w zw. z art. 361 § 2 k.c.).

Rozstrzygnięcie

Sąd Najwyższy podkreślił zasadnicze ograniczenia swojej kognicji w postępowaniu kasacyjnym, wynikające z art. 398³ § 3 k.p.c. (zakaz kwestionowania ustaleń faktów i oceny dowodów) oraz art. 398¹³ § 2 k.p.c. (związanie ustaleniami faktycznymi sądu drugiej instancji). Sąd stwierdził, że powód w istocie próbował podważyć ustalenia faktyczne pod pozorem zarzutów prawa materialnego, co jest niedopuszczalne i prowadziłoby do przekształcenia Sądu Najwyższego w "sąd trzeciej instancji". Odnośnie zarzutów merytorycznych, Sąd uznał, że wiadomości e-mail od ubezpieczyciela stanowiły jedynie propozycje ugodowe, a nie uznanie roszczenia, wysokość zadośćuczynienia była adekwatna do ustalonego stanu faktycznego, a roszczenie odszkodowawcze nie zostało przez powoda udowodnione.