Wyrok SN z dnia 11 grudnia 2024 r., sygn. II NSNC 508/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Oktawian Nawrot (przewodniczący)
SSN Tomasz Demendecki (sprawozdawca)
Mariusz Grzegorz Wilczyński (ławnik Sądu Najwyższego)
w sprawie A. K. i P. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Radomiu
o ustalenie podstawy wymiaru składek
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych 11 grudnia 2024 r.
na skutek skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 20 września 2022 r., sygn. III AUa 346/22
uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania.
ł.n
UZASADNIENIE
Pismem z 30 sierpnia 2023 r. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców (dalej także jako: „Skarżący” lub „Rzecznik”) wywiódł skargę nadzwyczajną od prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 20 września 2022 r., sygn. III AUa 346/22, oddalającego apelację A. K. i P. K. od wyroku Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 14 lutego 2022 r., sygn. VI U 1603/19, w sprawie z odwołań A. K. i P. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Radomiu z dnia 28 sierpnia 2019 r., nr […]. Rzecznik zaskarżył ww. wyrok Sądu Apelacyjnego w całości.
Zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 89 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 622; dalej jako: „ustawa o SN”) Rzecznik zarzucił:
1.rażące naruszenie prawa, tj. art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. c, art. 83 ust. 1 pkt 3, art. 86 ust. 1 i 2 pkt 2, art. 41 ust. 13, art. 18 ust. 8, art. 20 ust. 1-3 i art. 2 a ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 497 ze zm., dalej jako: „ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych”, „ustawa systemowa”), poprzez ich błędną wykładnię, mającą charakter wykładni prawotwórczej, przejawiającą się uznaniem, że organ rentowy, który nie kwestionuje tytułuubezpieczenia społecznego jest uprawniony do kontrolowania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne zadeklarowanej przez osobę współpracującą przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej oraz do kontrolowania, kwestionowania i korygowania tejpodstawy w przypadku uznania, że ubezpieczony instrumentalnie korzysta z prawa ubezpieczeń społecznych w celu uzyskania zawyżonych świadczeń z ubezpieczenia społecznego w sposób sprzeczny z prawem izmierzający do obejścia przepisów i zasad systemu ubezpieczeń społecznych, m. in. zasady równego traktowania ubezpieczonych określonej w art. 2a ust. 2 ustawy systemowej, podczas gdy z treści przywołanych przepisów ustawy systemowej wynika wprost, że osoba współpracująca przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej jest uprawniona do zadeklarowania podstawy wymiaru składek wwysokości mieszczącej się w ustawowych granicach, niezależnej odjakichkolwiek kryteriów, a kompetencje ZUS ograniczają się do kontroli i wydawania decyzji odnośnie do naliczania i odprowadzania składek podkątem rzetelności i prawidłowości i nie można z tych przepisów mających charakter prawa ścisłego (ius strictum) wyinterpretować uprawnienia organu rentowego do ingerencji w wysokość zadeklarowanej podstawy wymiaru składek, co w konsekwencji doprowadziło doniewłaściwego zastosowania ww. przepisów w niniejszej sprawie iobniżenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne zadeklarowanej zgodnie z ustawą przez Ubezpieczoną;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
