Wyrok SN z dnia 10 grudnia 2024 r., sygn. II CSKP 1799/22
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Monika Koba (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 10 grudnia 2024 r. w Warszawie
skargi kasacyjnej A. w L. (Wielka Brytania)
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
z 15 lipca 2020 r., I AGa 194/19,
w sprawie z powództwa A. w L. (Wielka Brytania)
przeciwko R. K. i Towarzystwu Ubezpieczeń spółce akcyjnej w S.
o zapłatę,
oddala skargę kasacyjną i zasądza od powoda na rzecz każdego z pozwanych koszty postępowania kasacyjnego w kwotach po 5400 (pięć tysięcy czterysta) zł z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia orzeczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty.
Dariusz Dończyk Monika Koba Agnieszka Piotrowska
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 6 maja 2019 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku oddalił powództwo A. w L. o zasądzenie od pozwanych solidarnie R.K., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą R. w S. (dalej pozwany ad.1) i Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. z siedzibą w S. (dalej E. lub pozwany ad.2) kwoty 417 075,44 zł z odsetkami w wysokości 5% w stosunku rocznym od 19 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że w dniu 1 marca 2015 r. D. Inc. (USA) i D.1 sp. z o.o. w Holandii oddział w Singapurze, działający w imieniu własnym, D.1 Inc. oraz bezpośrednich i pośrednich podmiotów zależnych D.1 Inc., przyjęły harmonogram prac i usług transportowych, stanowiący część umowy ramowej w sprawie usług transportowych i logistyki zawartej w dniu 27 czerwca 2006 r przez D. Inc. (USA) w imieniu własnym i powiązanych podmiotów oraz D.1 Inc. Dalej ustalił, że w dniu 20 maja 2013 r. D. sp. z o.o. w W. (dalej spółka D. lub D.), jako zleceniodawca, zawarła z pozwanym ad. 1 jako przewoźnikiem, umowę o świadczenie usług przewozowych w spedycji D. na czas nieokreślony. Przedmiotem tej umowy było świadczenie przez pozwanego ad. 1 na rzecz zleceniodawcy usług przewozowych, zgodnie z przytoczoną w uzasadnieniu wyroku treścią umowy i jej załączników. Na podstawie tej umowy, D. zleciła pozwanemu ad.1 liczne przewozy międzynarodowe. Tylko w 2016 r. na podstawie zleceń transportowych pochodzących od D., pozwany ad. 1 zrealizował na warunkach tej umowy 112 przewozów z Polski do Hiszpanii. W zakresie zgłoszonego w pozwie żądania, Sąd Okręgowy ustalił, że w lipcu 2016 r. D. telefonicznie zleciła pozwanemu ad. 1, za kwotę frachtu umownego wynoszącą 2375 euro, wykonanie przewozu międzynarodowego z miejsca załadunku towaru, tj. siedziby D.1 sp. z. o.o. w Ł. (dalej spółka D.1) do miejsca rozładunku, tj. siedziby D., S.L. w C. (Hiszpania). Pozwany ad. 1 miał odebrać towar w dniu 1 sierpnia 2016 r., zaś dostarczyć odbiorcy w Hiszpanii w dniu 5 sierpnia 2016 r. Ładunek powierzony pozwanemu ad. 1 do przewozu załadowano bez obecności kierowcy pozwanego ad. 1, w siedzibie spółki D.1 w Łodzi w dniu 30 lipca 2016 r. i na przewóz ten wystawiono list przewozowy CMR, wskazując w nim spółkę D.1.P jako nadawcę, D. S.L. w C. (Hiszpania) jako odbiorcę oraz pozwanego ad. 1 jako przewoźnika. W liście przewozowym CMR wskazano ponadto, że przewóz obejmuje 654 opakowania komputerów, o łącznej wadze brutto 8.502 kg. Naczepa, w której przewożony był towar, została po załadunku zabezpieczona plombą przez pracowników D.1., zaś kierowca pozwanego ad. 1 założył na wrota naczepy dodatkowy zamek w postaci sztaby. Przewóz wykonywał kierowca pozwanego ad. 1 D.S., zatrudniony przez niego na podstawie umowy o pracę, pojazdem w postaci ciągnika siodłowego i naczepy o numerach rej. […] i […]. Sąd opisał następnie w uzasadnieniu przebieg tego transportu, w tym zdarzenie polegające na tym, że w nocy z 4 na 5 sierpnia 2016 r. w czasie postoju pojazdu na parkingu w Hiszpanii, doszło do włamania z kradzieżą, w wyniku którego część przesyłki została skradziona przez nieznanych sprawców. Kierowca, który nocował w kabinie, po odkryciu kradzieży, zawiadomił hiszpańską policję, a po przeprowadzeniu czynności przez funkcjonariuszy, pojechał na miejsce rozładunku do C.. Pracownicy odbiorcy D., S.L dokonali odbioru ładunku, w trakcie którego najpierw stwierdzili, że w samochodzie znajduje się 414 kartonów zamiast wpisanych do listu przewozowego 654 kartonów, a następnie ocenili, że brakuje 171 pudeł. Nie ustalili, jednakże, jaki konkretnie towar znajdował się w skradzionych kartonach. Kierowca pozwanego ad. 1 nie miał możliwości weryfikacji tego, co załadowano na naczepę, albowiem w trakcie współpracy z D. spółka D.1 ładowała towar pod nieobecność kierowców wykonujących przewóz, pieczętując naczepy własnymi plombami.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
