Postanowienie SN z dnia 3 grudnia 2024 r., sygn. I USK 113/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Rączka
w sprawie z odwołania A. Ł.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Krakowie
z udziałem zainteresowanej M. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
o podleganie ubezpieczeniom społecznym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 3 grudnia 2024 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od postanowienia Sądu Apelacyjnego
w Krakowie z dnia 30 października 2023 r., sygn. akt III AUz 242/23,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
r.g.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 30 października 2023 r., sygn. akt III AUz 242/23, Sąd Apelacyjny w Krakowie oddalił zażalenie odwołującego się A. Ł. na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z 20 czerwca 2023 r., sygn. akt VII U 138/22, którym Sąd pierwszej instancji odrzucił odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Krakowie z 16 listopada 2021 r.
Sąd Okręgowy w Krakowie, postanowieniem z 20 czerwca 2023 r., sygn. akt VII U 138/22, odrzucił odwołanie A. Ł. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Krakowie z 16 listopada 2021 r. stwierdzającej, że A. Ł. jako pracownik u płatnika składek M.
Sp. z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 30 listopada 2004 r.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył A. Ł. podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania, a to art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c.
Sąd Apelacyjny uznał zażalenie za nieuzasadnione w konsekwencji oddalając je.
Sąd drugiej instancji wskazał, że Sąd Okręgowy zajął prawidłowe stanowisko, że odwołanie A. Ł. od decyzji z 16 listopada 2021 r. podlegało odrzuceniu na zasadzie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., ze względu na to, iż kwestia będąca przedmiotem tej decyzji rozpoznawana jest równolegle w postępowaniu z odwołania od decyzji z 10 stycznia 2022 r., w którym zapadło już nieprawomocne rozstrzygnięcie, tj. wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z 8 marca 2023 r., VII U 461/22. Sąd Apelacyjny nie dopatrzył się w rozpoznawanej sprawie wadliwego zastosowania przepisu art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., zgodnie z którym pozew podlega odrzuceniu, jeżeli pomiędzy tymi samymi stronami postępowanie jest w toku albo zostało już prawomocnie zakończone. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych odwołanie pełni rolę pozwu, a jak wskazuje się w orzecznictwie, przepis art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. należy interpretować w powiązaniu z art. 366 k.p.c. określającym granice powagi rzeczy osądzonej. Z powyższego wynika, że tożsamość roszczenia w rozumieniu art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. zachodzi tylko wówczas, gdy identyczne są podmiot, przedmiot i podstawa sporu. Innymi słowy, o tożsamości przedmiotu sporu świadczy nie tylko tożsamość żądania, ale także stan faktyczny i prawny, jaki istniał w chwili zamknięcia rozprawy w poprzednim postępowaniu (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z 9 czerwca 1971 r., II CZ 59/71, OSNC 1971/12/226).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
