Postanowienie SN z dnia 14 listopada 2024 r., sygn. I CSK 3714/23

14 listopada 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Marta Romańska

na posiedzeniu niejawnym 14 listopada 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z wniosku M.P.
‎z udziałem Gminy W.
‎o zasiedzenie,
‎na skutek skargi kasacyjnej M.P.
‎od postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu
‎z 19 maja 2023 r., II Ca 2098/22,

1.odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

UZASADNIENIE

Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 398⁹ § 1 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do przytoczonych przesłanek, a rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym, o których jest mowa w art. 398⁹ § 1 k.p.c.

Skarżąca wniosła o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania z uwagi na jej oczywistą zasadność (art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c.), wynikająca z tego, że przy ocenie prawnej sprawy Sąd drugiej instancji: a) w sposób rażący naruszył utrwalony sposób wykładni art. 336 k.c., zgodnie z którym fakt posiadania samoistnego ma charakter zobiektywizowany i nie może być łączony w żaden sposób z wiedzą posiadacza dotyczącą braku przysługującego mu prawa własności; b) w sposób rażący naruszył zakres zastosowania art. 172 § 2 k.c. poprzez stwierdzenie, że możliwe jest przerwanie ciągłości okresu posiadania samoistnego przez osobę trzecią, która w chwili działania nie jest tym posiadaczem, c) w sposób rażący naruszył zasady wykładni oświadczeń woli uregulowane w art. 65 § 1 k.c., sugerując się w toku wykładni oświadczenia woli złożonego przez wnioskodawczynię dnia 14 października 2004 r. jedynie jego literalnym brzmieniem. Skarżąca – jak zaznaczyła – z ostrożności procesowej na wypadek stwierdzenia, że skarga nie podlega oczywistemu uwzględnieniu, wniosła o jej przyjęcie do rozpoznania na podstawie art. 398 § 1 pkt 2 k.p.c., jako że „wskazane w pkt 1 zagadnienia prawne ugruntowane w orzecznictwie stoją w sprzeczności z postanowieniem Sądu drugiej instancji i wymagają dodatkowej wykładni art. 172 § 2 k.c. w zw. z art. 336 k.c.”

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się