Wyrok SN z dnia 23 maja 2025 r., sygn. II CSKP 1814/22

Istota problemu

Głównym problemem prawnym w sprawie było ustalenie, czy wspólnota mieszkaniowa mogła skutecznie dochodzić od właściciela lokali użytkowych (pozwanego) zapłaty zaległych opłat eksploatacyjnych i kosztów zarządu, w szczególności na podstawie uchwał wspólnoty obejmujących również zarząd nad lokalami stanowiącymi jego odrębną własność. Kluczowe było rozstrzygnięcie, czy wspólnota posiadała umocowanie do naliczania i egzekwowania opłat związanych z tymi lokalami oraz czy zarzuty kasacyjne powódki, dotyczące m.in. oceny dowodów i stosowania przepisów procesowych, mogły skutecznie podważyć stanowisko sądów meriti.

Rozstrzygnięcie

Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną powódki. Podkreślił, że zakres kontroli kasacyjnej jest ograniczony – nie obejmuje ustaleń faktycznych ani oceny dowodów (art. 398³ § 3 k.p.c.). Zarzuty powódki dotyczące naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. były niedopuszczalne, a pozostałe zarzuty procesowe i materialnoprawne – bezzasadne. W szczególności SN zgodził się z Sądem Apelacyjnym, że wspólnota nie miała skutecznego umocowania do zarządzania lokalami stanowiącymi odrębną własność pozwanego (poza lokalem współwłasnym), a zatem nie mogła na podstawie uchwał nr […]2 i nr […]6 naliczać wobec niego dodatkowych opłat. SN wykluczył także możliwość konwalidowania takich uchwał w trybie art. 103 k.c.