Postanowienie SN z dnia 8 maja 2025 r., sygn. II USK 239/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt
w sprawie z odwołania G.Ś.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Elblągu
o zwrot nienależnie pobranego świadczenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 maja 2025 r.,
skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
z dnia 21 lutego 2024 r., sygn. akt III AUa 553/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. oddala wniosek odwołującej się o zasądzenie od organu rentowego kosztów postępowania kasacyjnego.
[az]
UZASADNIENIE
G.Ś. odwołała się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Elblągu z dnia 6 lipca 2021 r., znak […], którą organ rentowy zobowiązał ją do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń emerytury oraz jednorazowego świadczenia rocznego za okres od 29 kwietnia 2019 r. do 30 czerwca 2021 r., w łącznej kwocie 38.052, 94 zł.
Sąd Okręgowy w Elblągu, wyrokiem z dnia 25 stycznia 2022 r., oddalił odwołanie G.Ś. od powyższej decyzji.
Wyrokiem z dnia 21 lutego 2024 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku zmienił zaskarżony przez odwołującą się wyrok Sądu Okręgowego i poprzedzającą go decyzję organu rentowego, stwierdzając, że G.Ś. nie ma obowiązku zwrotu nienależnie pobranych świadczeń emerytury oraz jednorazowego świadczenia rocznego za okres od 29 kwietnia 2019 r. do 30 czerwca 2021 r., w łącznej kwocie 38.052,94 zł.
W sprawie ustalono, że G.Ś. w dniu 24 kwietnia 2019 r. wystąpiła do organu rentowego o ustalenie uprawnień do emerytury. Decyzją z dnia 31 maja 2019r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej prawo do świadczenia począwszy od 29 kwietnia 2019 r., tj. od osiągnięcia przez ubezpieczoną wieku emerytalnego. Decyzją z dnia 30 maja 2019 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej jednorazowe świadczenie pieniężne w kwocie 1.100 zł. W dniu 8 sierpnia 2019 r. odwołująca się złożyła organowi rentowemu oświadczenie o cofnięciu wniosku o emeryturę. W oświadczeniu tym wskazała, że decyzja przyznająca emeryturę została wysłana listem zwykłym, przez co nie wiadomo, kiedy została wrzucona do skrzynki na listy. Skarżąca z treścią decyzji zapoznała się dopiero w dniu 15 lipca 2019 r., zatem nie doszło do uprawomocnienia się decyzji i skarżąca ma prawną możliwość cofnięcia wniosku o emeryturę. Decyzją z dnia 13 sierpnia 2019 r. organ rentowy odmówił prawa do wycofania wniosku o emeryturę. Powyższą decyzję odwołująca się zaskarżyła odwołaniem. Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2019 r., Sąd Okręgowy w Elblągu oddalił odwołanie. Sąd Apelacyjny w Gdańsku, wyrokiem z dnia 19 maja 2021 r., zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji oraz poprzedzającą go decyzję i przyznał ubezpieczonej prawo do wycofania wniosku z dnia 24 kwietnia 2019 r. o przyznanie prawa do emerytury. Realizując wyrok Sądu Apelacyjnego, decyzją z dnia 5 lipca 2021 r. organ rentowy umorzył postępowanie dotyczące wniosku o emeryturę z dnia 24 kwietnia 2019 r. Z kolei decyzją z dnia 6 lipca 2021 r. zobowiązał skarżącą do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń za okres od 29 kwietnia 2019 r. do 30 czerwca 2021 r. w łącznej kwocie 38.052,94 zł, wskazując, że nadpłata powstała w związku z umorzeniem postępowania o przyznanie emerytury wywołanego wnioskiem z dnia 24 kwietnia 2019 r. Decyzją z dnia 9 listopada 2022 r. organ rentowy przyznał odwołującej się (na jej wniosek z dnia 11 października 2022 r.) prawo do emerytury z art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2024 r., poz. 1631 ze zm., dalej: ustawa emerytalna)- od 1 marca 2020 r. i wypłaca jej świadczenie emerytalne w wykonaniu tej decyzji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
