Wyrok SN z dnia 15 czerwca 2022 r., sygn. II CSKP 130/22

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył zakresu umocowania pełnomocnika procesowego do dokonywania czynności materialnoprawnych oraz warunków skutecznego potrącenia wierzytelności w umowie o roboty budowlane. Problem obejmował kwestię rozróżnienia między pełnomocnictwem procesowym a materialnym, możliwości dokonania skutecznego odstąpienia od umowy przez pełnomocnika procesowego, warunków wymagalności wierzytelności w kontekście potrącenia zgodnie z art. 498 § 1 k.c., znaczenia zakazu pomieszania kompetencji procesowych z materialnymi oraz wpływu braku właściwego umocowania na ważność oświadczeń woli składanych w imieniu reprezentowanego podmiotu.

Rozstrzygnięcie

Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając stanowisko Sądu Apelacyjnego w zakresie ograniczonego charakteru pełnomocnictwa procesowego. Sąd uznał, że radca prawny działający na podstawie pełnomocnictwa procesowego nie był uprawniony do składania oświadczeń woli o charakterze materialnoprawnym, w tym oświadczenia o odstąpieniu od umowy czy dokonania potrącenia wierzytelności. Sąd podkreślił, że pozwana nie udowodniła poniesienia szkody poprzez przedłożenie dowodów zapłaty faktur wystawionych przez podwykonawców, a sama prezentacja faktur VAT nie stanowi dowodu ich uregulowania. Dodatkowo Sąd stwierdził, że wierzytelności pozwanej nie były wymagalne z uwagi na brak skutecznego wezwania do zapłaty, które mogłoby zostać złożone jedynie przez osobę właściwie umocowaną.