Interpretacja indywidualna z dnia 2 lipca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.520.2025.1.JK3

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wnioskuowydanieinterpretacjiindywidualnej

20 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzeniaprzyszłego

Spółka (dalej określany także jako Bank) jest bankiem krajowym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 t.j.). Podstawowym przedmiotem Państwa działalności jest świadczenie usług bankowych. W portfelu wierzytelności kredytowych Spółki są m.in. zawarte w przeszłości z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej (dalej: Klient, Klienci, Kredytobiorca, Kredytobiorcy) przez Bank lub przez poprzednika prawnego Banku umowy o kredyt waloryzowany kursem waluty obcej (tj. kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż polska, art. 69 ust. 2 pkt 4a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe), w tym kursem franka szwajcarskiego, czy też umowy pożyczki pieniężnej waloryzowane w ten sposób (dalej łącznie: Kredyt lub Kredyty). W dacie zawarcia umów stosowanie ww. klauzul waloryzacyjnych było powszechną praktyką rynkową, zgodną z ówczesnymi poglądami prawnymi, nie budziło zastrzeżeń, a umowy te były przez wiele lat wykonywane zgodnie z ich treścią, nie były kwestionowane. Jednakże po pewnym czasie, ze względu na zawarte w umowach Kredytu (dalej: Umowa, Umowy) ww. klauzule waloryzacyjne i postępującą deprecjację złotego, w szczególności względem franka szwajcarskiego, która pogorszyła sytuację kredytobiorców, pomiędzy bankami a częścią kredytobiorców powstały spory prawne w sprawie ustalenia, czy zawarte w Umowach postanowienia umowne, w szczególności ww. klauzule, są postanowieniami abuzywnymi w rozumieniu art. 385(1) § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061, t. j., dalej: K.c.). Roszczenia Kredytobiorców mogą dotyczyć w szczególności: a) uznania postanowień Umów za bezskuteczne na podstawie art. 385(1) § 1 i nast. K.c., w tym postanowień w zakresie: zasad ustalania kursu waluty, zasad waloryzacji do waluty obcej (tj. denominacji lub indeksacji), klauzuli ryzyka walutowego, b) stwierdzenia czy ustalenia bezskuteczności lub nieważności całej Umowy, c) zapłaty środków na rzecz Kredytobiorcy w związku z uznaniem za bezskuteczne postanowień Umów lub stwierdzeniem bezskuteczności czy nieważności całej Umowy – są to kwoty wpłacane przez Kredytobiorców w przeszłości tytułem spłat kredytu, spłat odsetek, czy tytułem prowizji lub składek ubezpieczeniowych (jeśli umowa Kredytu przewidywała obowiązek utrzymywania określonego ubezpieczenia). Roszczenia Kredytobiorców z reguły obejmują także żądanie zwrotu poniesionych przez nich kosztów postępowania sądowego. W związku z toczącymi się postępowaniami sądowymi, w których Kredytobiorcy podnoszą ww. roszczenia, Bank zawiera z Klientami ugody w celu polubownego rozstrzygnięcia sporów o ważność i skuteczność Umów oraz ich poszczególnych postanowień, a także uchylenie niepewności w odniesieniu do roszczeń stron (dalej: Ugoda, Ugody). W Ugodzie strony, tj. Bank i Kredytobiorcy (dalej: Strony) przyjmują sposób ustalenia wysokości zadłużenia w PLN, względnie potwierdzają (w tym w następstwie ustalenia wartości zadłużenia w PLN), że Kredyt już został spłacony. W konsekwencji Strony przyjmują w Ugodzie sposób rozliczenia dotychczas spłaconych przez Klienta rat kredytu (w tym także kwot odsetek, prowizji, lub innych płatności przewidzianych umową Kredytu, np. składek na ubezpieczenie), które przekraczają przyjętą w ugodzie wartość długu z tytułu Kredytu (Nadpłata). Bank uzyskał interpretację indywidualną (z 28 kwietnia 2023 r., 0114-KDIP3-2.4011.243.2023.1.MN), w której potwierdzono, że kwoty zwracanych Nadpłat nie stanowią dla Kredytobiorców przychodu, a zatem na Banku nie ciąży obowiązek z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT. Natomiast oprócz wypłacenia Nadpłaty Ugoda może przewidywać dodatkowe postanowienia dot. wypłaty Klientom: 1/odsetek ustawowych za opóźnienie, jeżeli Klienci zgłaszali przed zawarciem Ugody żądanie zwrotu określonych kwot jako zwrotu świadczenia nienależnego (Odsetki); 2/ zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w przypadku, gdy Klienci korzystali z pomocy profesjonalnych pełnomocników (Koszty procesu), i domagali się zasądzenia zwrotu tych kosztów. Te postanowienia Ugód zostały opisane poniżej.