Postanowienie SN z dnia 12 maja 2025 r., sygn. I USK 406/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Ewa Stryczyńska
w sprawie z odwołania W. W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.
o rekompensatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 maja 2025 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
z dnia 19 czerwca 2024 r., sygn. akt III AUa 192/24,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Koszalinie, wyrokiem z 22 lutego 2024 r. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 23 czerwca 2023 r., w ten sposób, że przyznał W. W. prawo do rekompensaty od 1 maja 2023 r. oraz zasądził od organu rentowego zwrot kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Okręgowy ustalił, że przedmiotem sporu było prawo W. W. do rekompensaty z tytułu zatrudnienia w warunkach szczególnych. Organ rentowy odmówił wnioskodawcy tego prawa, gdyż nie uwzględnił żadnego okresu jego zatrudnienia do stażu pracy w warunkach szczególnych.
Sąd Okręgowy powołał się na art. 21 ust. 1 ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2024 r., poz. 1696 ze zm.), zgodnie z którym rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu przepisów ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2024 r., poz. 1631) wynoszący co najmniej 15 lat. Natomiast stosownie do treści art. 32 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Z kolei przepis art. 32 ust. 4 powyższej ustawy stanowi, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, to jest na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Z § 1 cytowanego rozporządzenia wynika, że jego treść stosuje się do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wymienione w § 4 - § 15 ww. rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do tego rozporządzenia. Z § 2 ust. 1 rozporządzenia wynika, że za okresy uzasadniające nabycie prawa do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu uważa się okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. W wykazie A stanowiącym załącznik do wskazanego wyżej rozporządzenia, za prace w warunkach szczególnych uznano wykonywanie prac kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, wymienioną w pkt 2 Działu VIII wykazu A. (w transporcie i łączności). Z wykonywaniem takiej właśnie pracy swoje uprawnienie do rekompensaty wiązał ubezpieczony.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
