Postanowienie SN z dnia 2 kwietnia 2025 r., sygn. I CSK 1618/24
2 kwietnia 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Krzysztof Grzesiowski
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 5400 zł (pięć
tysięcy czterysta złotych) tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego - z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych
za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas
po upływie tygodnia od dnia doręczenia niniejszego orzeczenia
zobowiązanemu do dnia zapłaty.
UZASADNIENIE
1. Wyrokiem z 29 września 2022 r. Sąd Okręgowy w Łomży ustalił nieistnienie z powodu nieważności stosunku prawnego – bliżej określonej umowy o kredyt hipoteczny zawartej pomiędzy T.S. a Bankiem spółką akcyjną z siedzibą w W. (pkt I); zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwoty 162.759,58 zł i 55.759,47 CHF z bliżej określonymi ustawowymi odsetkami za opóźnienie (pkt II); w pozostałym zakresie powództwo oddalił (pkt III) oraz orzekł o kosztach procesu (pkt IV).
2. Na skutek apelacji pozwanego Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z 21 grudnia 2023 r. oddalił apelację oraz orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego.
3. Od wyroku Sądu Apelacyjnego skargę kasacyjną wywiodła strona pozwana. Skarżący wniósł o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, powołując się na przesłanki określone w art. 398 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c. Podał, że w sprawie występuje potrzeba wykładni przepisów: art. 358 § 2 k.c.; art. 189 k.p.c.; art. 385 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 6 ust. 1 Dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (dalej: „Dyrektywa 93/13”); art. 385 § 2 k.c. w zw. z art. 6 ust. 1 Dyrektywy 93/13; art. 385 § 1 k.c.; art. 353 § 1 k.c. w zw. z art. 69 § 1-2 Prawa bankowego; art. 385 § 2 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i 8b ust. 1 Dyrektywy 93/13 i art. 353 k.c. w zw. z art. 2, 31 ust. 3 i 32 ust. 1 Konstytucji; art. 316 § 1 k.p.c. w zw. z art. 385 k.c. § 2, w zw. z art. 3 k.c. w zw. z 6 ust. 1 i 7 ust. 1 Dyrektywy 93/13; art. 358 § 2 k.c. w zw. z art. 385 § 2 k.c.; art. 24 ust. 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2025; dalej: „ustawa o NBP") w zw. z art. 385 § 2 k.c. Ponadto skarżący stwierdził, że w sprawie występują istotne zagadnienia prawne polegające na konieczności odpowiedzi na następujące pytania:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
