Postanowienie SN z dnia 30 maja 2025 r., sygn. I CSK 4482/23
30 maja 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Roman Trzaskowski
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Kielcach adw. A.K. kwotę 1 350 zł powiększoną o należny podatek od towarów i usług z tytułu wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną wnioskodawczyni z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 7 grudnia 2022 r. Sąd Okręgowy w Kielcach oddalił apelację wnioskodawczyni i uczestnika J.G. od postanowienia Sądu Rejonowego w Staszowie z 22 marca 2022 r. oddalającego wniosek o zasiedzenie oznaczonej nieruchomości.
W skardze kasacyjnej, w uzasadnieniu wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania, wnioskodawczyni wskazała przyczynę kasacyjną określoną w art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c. Jej zdaniem w toku postępowania odwoławczego i podejmowanych czynności decyzyjnych związanych z wydaniem zaskarżonego orzeczenia nie została zrealizowana zarówno funkcja rozpoznawcza, jak i kontrolna sądu. W sprawie bowiem zaszła konieczność rozpatrzenia naruszenia przepisów prawa materialnego, a zwłaszcza art. 172 k.c. i 336 k.c., oraz prawa procesowego, zwłaszcza art. 382 k.p.c., 391 § 1 k.p.c., art. 233 zd. 1 k.p.c. i art. 328 k.p.c. przez nieuwzględnienie w zgromadzonym materiale dowodowym dokumentów, z treści których bezspornie i jasno wynika, że wnioskodawcy są nieprzerwanie posiadaczami samoistnymi spornej nieruchomości od 18 kwietnia 1973 r. W ocenie skarżącej orzeczenie w sposób oczywisty narusza przepisy prawa materialnego, których wykładnia - w efekcie jednolitego stanowiska judykatury i doktryny - nie powinna budzić żadnych wątpliwości. Zaskarżony wyrok w sposób nieuprawniony kwestionuje zasadność stosowania art. 172 w związku z art. 336 k.c. w aspektach sprawy, a skarga - w świetle wielokrotnie wyjaśnianych wątpliwości co do samoistnego posiadania i związanego z nim zasiedzenia - jest oczywiście uzasadniona i jako taka winna być przyjęta do rozpoznania przez Sąd Najwyższy. Skarżąca podała ponadto, że kluczowym zagadnieniem w sprawie jest dopuszczalność przyjmowania przez sąd drugiej instancji za własne ustaleń sądu pierwszej instancji, w sytuacji gdy podstawowym zarzutem apelacji jest kwestionowanie właśnie ustaleń faktycznych stanowiących podstawę wyroku, i wyraziła pogląd, iż w sytuacji gdy zarzuty dotyczą bezpośrednio ustaleń faktycznych, sąd drugiej instancji zobligowany jest do przeprowadzenia gruntownej oceny materiału dowodowego, natomiast możliwość przyjmowania za własne (kwestionowanych) ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji powinna być obwarowana obowiązkiem szczegółowego uzasadnienia takiego stanowiska. Jednocześnie wskazała, że w apelacji zawarła obszerny wywód, w którym szczegółowo kwestionowała ustalenia poczynione przez Sąd pierwszej instancji w sprawie, a jego analiza prowadzi do odmiennych wniosków i ustaleń, niż uczynił ten Sąd.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
