Postanowienie SN z dnia 21 maja 2025 r., sygn. III KK 482/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Bojańczyk
w sprawie A. P.
skazanego z art. 286 § 1 k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu bez udziału stron w dniu 21 maja 2025 r.
wniosku obrońcy o wyłączenie sędziego SN Anny Dziergawki od udziału w sprawie
o sygn. akt III KK 482/24
na podstawie art. 41 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
W związku z otrzymanym zawiadomieniem o zmianie składu rozpoznającego sprawę skazanego A. P. o sygn. akt III KK 482/24, obrońca skazanego – adw. K. P. w dniu 10 grudnia 2024 r. (prezentata k. 46) skierowała do Sądu Najwyższego wniosek z dnia 3 grudnia 2024 r. o wyłączenie sędziego SN Anny Dziergawki od rozpoznania i orzekania w ww. sprawie kasacyjnej na podstawie art. 42 § 1 k.p.k. w zw. z art. 41 § 1 k.p.k. w zw. z art. 45 Konstytucji RP w zw. z art. 6 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 19 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, z uwagi na istnienie okoliczności mogących wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności ww. sędziego w jej aspekcie instytucjonalnym, wywołaną wadliwą procedurą powołania do pełnienia funkcji sędziego Sądu Najwyższego.
W uzasadnieniu wniosku obrońca skazanego podniosła, że wątpliwości co do bezstronności sędziego SN Anny Dziergawki, powołanej na urząd sędziego Sądu Najwyższego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa upatrywać należy nie tylko w aspekcie czysto personalnym (choć Anna Dziergawka została sędzią Sądu Najwyższego 16 maja 2023 r. po zaledwie trzech latach orzekania w Sądzie Okręgowym w Bydgoszczy. Karierę sędziego w strukturach wymiaru sprawiedliwości od 2018 r. można obiektywnie uznać zatem za wyjątkowo szybką. W odbiorze społecznym, a zwłaszcza obserwatorów wymiaru sprawiedliwości, obraz tego przyspieszenia w powiązaniu z intensyfikacją relacji z ówczesną władzą wykonawczą - Ministrem Sprawiedliwości - budzić musi uzasadnione zastrzeżenia i rodzić wątpliwości), lecz przede wszystkim w aspekcie instytucjonalnym, mając na uwadze szeroki aspekt gwarancyjny instytucji wyłączenia sędziego, bowiem sprawę skazanego A. P. winien rozpoznać sąd instytucjonalnie bezstronny, za czym przemawia też potrzeba zapobieżenia wystąpieniu skutków wyrażonych w uchwale trzech połączonych Izb Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r. oraz ewentualnej skardze strony do ETPC, której wysoce prawdopodobne uwzględnienie stwarzałoby podstawę do wznowienia postępowania na podstawie art. 540 § 3 k.p.k., jak też prowadziłoby do odpowiedzialności odszkodowawczej państwa. Zdaniem obrońcy, jedyną możliwością usunięcia uzasadnionych wątpliwości natury konwencyjnej i konstytucyjnej, jak również zapewnienia stronie postępowania składu Sądu Najwyższego, w którym nie uczestniczą sędziowie, wobec których w orzecznictwie Sądu Najwyższego, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, oraz w piśmiennictwie formułowane są rzeczowe, silnie uzasadnione zastrzeżenia odnoszące się do udziału w procedurze nominacyjnej niespełniającej wymogów obiektywizmu i niezależności od władzy ustawodawczej i wykonawczej, jest uwzględnienie wniosku i wyłączenie sędziego SN Anny Dziergawki od rozpoznania sprawy skazanego o sygn. akt III KK 482/24. Marginesowo obrońca podniósł też, że wobec sędziego SN Anny Dziergawki zapadały już postanowienia o wyłączeniu jej od orzekania w sprawach toczących się w Izbie Karnej Sądu Najwyższego, np.: postanowienie SN z dnia 31 stycznia 2024 r., sygn. akt III KK 406/23 oraz postanowienie SN z dnia 5 czerwca 2024 r., sygn. akt IV KK 333/22. Niezależnie od powyższego dodatkowo wskazał na okoliczność zbieżności zarzutu w postaci wadliwości powołania na stanowisku sędziego, bowiem w kasacji podniesiono zarzut dotyczący składu sądu odwoławczego, odnoszący się do takiej samej wadliwości powołania sędziów Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie, co sędziego SN Anny Dziergawki, która - w konsekwencji przydzielenia jej niniejszej sprawy - orzekałaby z naruszeniem zasady nemo iudex idoneus in propria causa (w kasacji sformułowano zarzut wystąpienia bezwzględnej podstawy odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., polegającej na wydaniu orzeczenia przez Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, w którego składzie brali udział sędziowie, powołani do orzekania w procedurze, w której uczestniczyła Krajowa Rada Sądownictwa ukształtowana w trybie przepisów ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa). Mając zatem na względzie zasadniczą zbieżność zarzutów podniesionych w kasacji, które z racji na ich charakter (zarzut wystąpienia bezwzględnej podstawy odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k.) pozostawać muszą w polu widzenia sądu rozpoznającego kasację, z zarzutami dotyczącymi sędziego objętego niniejszym wnioskiem oraz stanowisko wyrażane dotychczas w orzecznictwie Sądu Najwyższego dotyczące sposobu pojmowania wymogu bezstronności sędziego (uchwała składu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., BSA I - 4110 - 1/20), w ocenie obrońcy, rozstrzyganie kasacji przez sędziego SN Annę Dziergawkę mogłoby wywołać u stron oraz w opinii publicznej przekonanie o braku bezstronności sądu (k. 46-50).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
