Postanowienie SN z dnia 4 czerwca 2025 r., sygn. V KS 18/25
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Adam Roch
w sprawie N. S.
oskarżonej o czyny z art. 286 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu w dniu 4 czerwca 2025 r.
skargi wniesionej przez obrońcę
na wyrok Sądu Okręgowego w Słupsku
z dnia 17 lutego 2025 r., sygn. akt VI Ka 413/24,
uchylający wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku
z dnia 28 marca 2023 r., sygn. akt II K 953/22
i przekazujący sprawę do ponownego rozpoznania,
na podstawie art. 539e § 2 k.p.k.
postanowił:
1. oddalić skargę;
2. zwolnić oskarżoną N. S. od kosztów sądowych postępowania skargowego, obciążając nimi Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 28 marca 2023 r., sygn. akt II K 953/22, Sąd Rejonowy
w Słupsku uniewinnił N. S. od zarzucanego jej czynu z art. 286 § 1 k.k. Po rozpoznaniu apelacji prokuratora, Sąd Okręgowy w Słupsku wyrokiem z dnia 17 lutego 2025 r., sygn. akt VI Ka 413/24, uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Słupsku do ponownego rozpoznania.
Skargę na orzeczenie sądu odwoławczego wniósł obrońca zarzucając:
1.naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. w zw. z art. 454 § 1 k.p.k., poprzez uchylenie wyroku Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 28 marca 2023 roku, sygn. akt II K 953/23 i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, w sytuacji gdy możliwość uchylenia wyroku uniewinniającego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania związana z regułą ne peius określoną w art. 454 § 1 k.p.k. (art. 437 § 2 zd. drugie k.p.k.) zachodzi dopiero wtedy, gdy sąd odwoławczy – w wyniku usunięcia stwierdzonych uchybień stanowiących jedną z podstaw odwoławczych określonych w art. 438 pkt 1-3 k.p.k. (czyli np. po uzupełnieniu postępowania dowodowego, dokonaniu prawidłowej oceny dowodów, poczynieniu prawidłowych ustaleń faktycznych) – stwierdza, że zachodzą podstawy do wydania wyroku skazującego czemu stoi na przeszkodzie zakaz określony w art. 454 § 1 k.p.k., zaś o ile sąd II instancji stwierdził, że oskarżona N. S. dopuściła się przestępstwa a art. 286 § 1 k.k., bowiem D. C. mieszkał (z krótkimi przerwami) wspólnie z rodziną, a nadto, że przynajmniej częściowo dokładał się do opłat, w tym czynszu za wynajem mieszkania, a nadto do utrzymania dzieci, a okoliczności te miały wpływ na dochody deklarowane przez N. S. do MOPR-u w S. i to w taki sposób, że gdyby uwzględniały uzyskiwane od D. C. środki i przedmioty, to przekraczałyby wysokość progu dla uzyskiwania świadczeń z funduszu alimentacyjnego, o jakim mowa w art. 9 pkt 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, tak sąd II instancji nie dokonał jakichkolwiek ustaleń w zakresie wysokości w jakiej D. C. miał dokładać się do opłat, a nadto do utrzymania dzieci i nie wykazał, aby okoliczności te miały wpływ na dochody deklarowane przez N. S. do MOPR-u w S. i to w taki sposób, że gdyby uwzględniały uzyskiwane od D. C. środki i przedmioty, to przekraczałyby wysokość progu dla uzyskiwania świadczeń z funduszu alimentacyjnego, o jakim mowa w art. 9 pkt 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, wskutek czego stwierdzenie, że N. S. dopuściła się przestępstwa a art. 286 § 1 k.k. jest przedwczesne i nie jest poparte dowodowe;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
