Wyrok NSA z dnia 6 grudnia 2024 r., sygn. III FSK 253/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Jacek Pruszyński (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Agnieszka Olesińska, po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 września 2023 r., sygn. akt I SA/Gl 208/23 w sprawie ze skargi B. F. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 25 listopada 2022 r., nr 2401-IEW1.4123.49.2022.7 UNP: 2401-22-245305 w przedmiocie odpowiedzialność podatkowej osób trzecich oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.
Wyrokiem z 21 września 2023 r., sygn. akt I SA/Gl 208/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu sprawy ze skargi B. F. (dalej: skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z 25 listopada 2022 r., nr 2401-IEW1.4123.49.2022.7 UNP: 2401-22-245305 w przedmiocie odpowiedzialności osoby trzeciej za zaległości: w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od kwietnia 2017 r. do lutego 2018 r. wraz z odsetkami za zwłokę, w podatku od towarów i usług z tytułu dodatkowego zobowiązania za poszczególne miesiące od stycznia 2017 r. do czerwca 2018 r. wraz z odsetkami za zwłokę oraz koszty egzekucyjne w punkcie pierwszym uchylił zaskarżoną decyzję, w punkcie drugim zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania.
Wyrok (podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia)
jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji stwierdził, że "zaległości podatkowe" o jakich mowa w art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, dalej: o.p.) nie obejmują dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług wynikającego z art. 112b i 112c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, dalej: u.p.t.u.). W tym względzie WSA powołał się na stanowisko wyrażone w uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 listopada 2009 r., sygn. akt I FPS 2/09 oraz z 29 maja 2023 r., sygn. akt I FPS 1/23. Tymczasem w zaskarżonej decyzji utrzymano w mocy decyzję organu podatkowego w zakresie pkt 2, która dotyczyła dodatkowego zobowiązania podatkowego wynikającego z decyzji z 11 lutego 2018 r. wydanej wobec spółki, jak również odsetek za zwłokę od tego zobowiązania. Zdaniem Sądu, skoro art. 116 § 1 o.p. nie daje możliwości przeniesienia odpowiedzialności za "dodatkowe zobowiązanie podatkowe", to także nie sposób uznać, że także możliwe jest przeniesienie odpowiedzialności z tytułu odsetek od tego zobowiązania. Mają one charakter akcesoryjny, a nie samoistny. Analogicznie należało ocenić przeniesienie na skarżącą kosztów postępowania egzekucyjnego w zakresie w jakim przypisano skarżącej w pkt 3 zaskarżonej decyzji odpowiedzialność z tego tytułu wynikającą z prowadzonego wobec spółki postępowania egzekucyjnego. Tytuły te wystawione zostały w oparciu o wskazywaną powyżej decyzję organu podatkowego z 11 lutego 2018 r. ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Skoro ono samo wraz z odsetkami nie może być przeniesione na osobę trzecią, także i koszty egzekucyjne związane z przymusowym dochodzeniem należności dzielą ich los.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
