Wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2024 r., sygn. III FSK 455/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia WSA (del.) Krzysztof Przasnyski (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 31 stycznia 2024 r., sygn. akt I SA/Op 325/23 w sprawie ze skargi "O." sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 marca 2023 r., nr SKO.40.3688.2022.po w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2022 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Opolu, 2) zasądza od "O." sp. z o.o. z siedzibą w K. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu kwotę 1476 (słownie: tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 31 stycznia 2024 r. sygn. akt I SA/Op 325/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, po rozpoznaniu skargi O. Spółki z o.o. z siedzibą w K. (dalej: "Spółka", "Skarżąca"), uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 marca 2023 r., nr SKO.40.3688.2022.po oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza G. z dnia 10 października 2022 r., w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2022 r.
Sąd I instancji uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie z innych powodów aniżeli te, które w niej wskazano. W uzasadnieniu wskazał, że na etapie postępowania podatkowego, prowadzonego z urzędu, spór koncentrował się na kwestii ewentualnego zwolnienia z opodatkowania podatkiem od nieruchomości, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 70), dalej: "u.p.o.l.", stanowiących własność Spółki budynków gospodarczych, zakwalifikowanych w ewidencji (kartotece budynków) jako produkcyjne, usługowe i gospodarcze dla rolnictwa z funkcją główną - inne budynki w gospodarstwie rolnym. Zdaniem Sądu I instancji, organy podatkowe obu instancji prawidłowo oceniły, w oparciu o poczynione w sprawie ustalenia faktyczne, że nie zostały spełnione zawarte w przepisie art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. b) u.p.o.l. warunki ustawowe i brak było podstaw do jego zastosowania. Norma obszarowa (1 ha lub 1 ha przeliczeniowy) przewidziana przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r. poz. 333), dalej: "u.p.r.", nie została przez Spółkę spełniona.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
