Wyrok SN z dnia 18 lutego 2025 r., sygn. I USKP 123/24

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył właściwej wykładni i zastosowania art. 52 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w kontekście obliczania wysokości emerytury proporcjonalnej. Spór koncentrował się wokół kwestii, czy przy ustalaniu ograniczenia polskich okresów nieskładkowych do 1/3 okresów składkowych (zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy emerytalnej) należy uwzględniać wyłącznie polskie okresy składkowe, czy też sumę polskich i zagranicznych okresów składkowych. Problem dotyczył rozgraniczenia etapu ustalania teoretycznej kwoty świadczenia od etapu ustalania rzeczywistej kwoty świadczenia podlegającej wypłacie w ramach emerytury proporcjonalnej.

Rozstrzygnięcie

Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, uznając zarzuty skargi kasacyjnej za zasadne. Sąd wskazał, że Sąd Apelacyjny błędnie zastosował przepis art. 52 ust. 1 lit. b rozporządzenia koordynacyjnego. W uzasadnieniu podkreślił, że należy rozgraniczyć okresy krajowe i zagraniczne oraz zasady ich uwzględniania przy obliczeniu wysokości teoretycznego świadczenia i świadczenia rzeczywistego. Powołując się na wyrok TSUE w sprawie C-866/19, Sąd stwierdził, że przy ustalaniu teoretycznej kwoty świadczenia uwzględnia się wszystkie okresy ubezpieczenia (w tym zagraniczne), ale przy ustalaniu rzeczywistej kwoty świadczenia podlegającej wypłacie uwzględnia się wyłącznie polskie okresy ubezpieczenia (składkowe oraz nieskładkowe w wymiarze nie wyższym niż 1/3 polskich okresów składkowych).