Wyrok SN z dnia 13 lutego 2025 r., sygn. II CSKP 830/24

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył dopuszczalności podstaw skargi kasacyjnej w sprawie o stwierdzenie nieważności umowy kredytu hipotecznego waloryzowanego kursem CHF z powodu klauzul abuzywnych. Pozwany bank zaskarżył wyrok Sądu Apelacyjnego, zarzucając naruszenie przepisów postępowania poprzez przyjęcie za własne ustaleń faktycznych Sądu pierwszej instancji, mimo że zarzuty apelacji dotyczyły sprzeczności tych ustaleń z materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami powoda dotyczącymi tego, kto faktycznie ponosił koszty spłaty kredytu.

Rozstrzygnięcie

Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną z uwagi na błędne sformułowanie podstaw kasacyjnych. Sąd stwierdził, że skarżący sformułował wyłącznie zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania, nie wskazując żadnego przepisu prawa materialnego. Zarzuty w istocie dotyczyły ustaleń faktycznych i oceny dowodów, co jest niedopuszczalne na podstawie art. 398³ § 3 k.p.c. Sąd Najwyższy podkreślił, że jest związany ustaleniami faktycznymi i nie może ponownie oceniać materiału dowodowego. Jednocześnie Sąd uznał, że Sąd Apelacyjny właściwie rozważył wszystkie zarzuty apelacji, nie mając obowiązku indywidualnego odnoszenia się do każdego z nich. Zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. może być podniesiony tylko w przypadku wykazania naruszenia konkretnych przepisów regulujących postępowanie dowodowe, czego skarżący nie uczynił.