Postanowienie NSA z dnia 8 kwietnia 2025 r., sygn. II OSK 401/25
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 2024 r. sygn. akt II SAB/Wr 1097/24 o odrzuceniu skargi I. K. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z 3 grudnia 2024 r., II SAB/Wr 1097/24, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r., poz. 935 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), odrzucił skargę I. K. (dalej: skarżący) na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zaskarżona bezczynność organu nie ma charakteru publicznoprawnego, co czyni skargę niedopuszczalną. Wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku nie mieści się bowiem w pojęciu "czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa", o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 9 p.p.s.a., jest bowiem jedynie czynnością, którą organ prowadzący postępowanie musi wykonać przed wydaniem decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt (po uprzednim zbadaniu wniosku i stwierdzeniu istnienia jego braków formalnych, podlegających uzupełnieniu), stanowiąc tym samym jedynie element materiału dowodowego w prowadzonym postępowaniu. Czynność ta nie dotyczy zatem uprawnień lub obowiązków strony. Odnosi się do obowiązku wynikającego z przepisów prawa, ale obowiązku organu a nie strony. Ponadto, Sąd I instancji uznał, że nie jest uprawniony w toku postępowania badać czy istotnie w sprawie w ogóle zaistniały podstawy do wezwania do uzupełnienia braków wniosku, co wyklucza zobowiązanie organu do dokonania takiej czynności. Ponadto Sąd I instancji podkreślił, że stosownie do treści art. 37 § pkt 1 k.p.a., z bezczynnością organu mamy do czynienia wyłącznie w wypadku, gdy nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 k.p.a. Tymczasem nie ma w przepisach określonego terminu na skierowanie do strony wezwania do uzupełnienia braków formalnych, co z kolei wyklucza stwierdzenie, że nie dokonano tego w ustawowym terminie. Tym samym Sąd I instancji stwierdził, że skarga na bezczynność w przedmiocie wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt, nie może podlegać kontroli sądowoadministracyjnej, a badanie ewentualnej przewlekłości działania organu, w tym podejmowania przez ten organ niezbędnych czynności procesowych, może podlegać kontroli w ramach kontroli bezczynności lub przewlekłości całego postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
