Wyrok NSA z dnia 26 lutego 2025 r., sygn. III FSK 1434/23

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył odpowiedzialności solidarnę członka zarządu spółki z tytułu zaległości podatkowych, w szczególności przesłanek egzoneracyjnych określonych w art. 116 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Skarżący, były członek zarządu, kwestionował przeniesienie odpowiedzialności na jego osobę, podnosząc iż wskazał on majątek spółki, z którego egzekucja umożliwiłaby zaspokojenie tych zaległości. Problemem było ustalenie, czy majątek wskazany przez skarżącego spełniał wymogi umożliwiające jego uznanie jako egzekwowalne i znaczące dla zaspokojenia zaległości.

Rozstrzygnięcie

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając jej zarzuty za niezasadne. Sąd argumentował, iż skarżący nie skorzystał ze skutecznych środków zakwestionowania ustaleń faktycznych sądów niższych instancji, które wykazały brak majątku wystarczającego do zaspokojenia tych zaległości. Zgodnie z art. 116 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, członek zarządu może być wolny od odpowiedzialności jedynie w przypadku wskazania majątku, z którego egzekucja jest faktycznie możliwa i znacząca w kontekście zaległości spółki. Skarżący nie dowiódł istnienia takiego mienia. Sąd podkreślił, iż wskazane roszczenia były już znane w trakcie egzekucji i okazały się nieskuteczne. Również nowe porozumienia, przedłożone przez skarżącego, nie wpłynęły na możliwość zaspokojenia zaległości.