Postanowienie SN z dnia 27 marca 2025 r., sygn. III USK 221/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak
w sprawie z odwołania E. Sp. z o.o. w S.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Jaśle
z udziałem zainteresowanego K. P.
o ustalenie właściwego ustawodawstwa,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 marca 2025 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie
z dnia 5 marca 2024 r., sygn. akt III AUa 767/23,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych wraz z odsetkami z art. 98 § 11 k.p.c. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 5 marca 2024 r. oddalił apelację odwołującej się E. Spółki z o.o. w S. (dalej jako płatnik składek) od wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie z dnia 29 września 2023 r. oddalającego odwołanie płatnika składek od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Jaśle z dnia 23 marca 2021 r. stwierdzającej, że zainteresowany K. P. nie podlega ustawodawstwu polskiemu w okresie od dnia 1 sierpnia do dnia 30 września 2018 r. ze względu na podleganie ustawodawstwu niemieckiemu, wycofując jednocześnie zaświadczenie A1 potwierdzające, że w tym okresie zastosowanie znajdowało ustawodawstwo polskie.
Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia faktyczne oraz ocenę prawną Sądu Okręgowego, że płatnik składek nie zdołał wykazać, aby prowadził jakąkolwiek znaczącą dochodowo działalność gospodarczą na terenie Polski, nie prowadził też inwestycji i nie świadczył swoich usług w Polsce ani nie montował elektrycznych instalacji przemysłowych w obiektach na terenie kraju w latach 2015-2020. Wobec tego nie można uznać, że do zainteresowanego ma zastosowanie ustawodawstwo polskie w oparciu o art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 3a czy o art. 13 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. UE. L. z 2004 r. Nr 166, s. 1 ze zm., dalej jako rozporządzenie nr 883/2004). Zleceniodawca zainteresowanego (płatnik składek) nie prowadził bowiem na terenie Polski „znacznej działalności”, o której mowa w art. 12 ust. 1 tego rozporządzenia, zaś zainteresowany pracował wyłącznie na terenie Niemiec, nie był więc osobą, która „normalnie wykonuje pracę najemną w dwóch lub w kilku Państwach Członkowskich”, czego wymaga art. 13 ust. 1 tego rozporządzenia. Skoro zainteresowany nie wykonywał pracy w Polsce to nie może podlegać przepisom ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2024 r., poz. 497 ze zm., dalej jako ustawa systemowa), gdyż nie spełniał kryteriów przewidzianych w tej ustawie do objęcia polskim systemem zabezpieczenia społecznego, czyli rzeczywistego świadczenia pracy w Polsce, a tylko w takiej sytuacji miałby zastosowanie art. 12 ust. 1 rozporządzenia nr 883/2004 i art. 14 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. UE. L. z 2009 r. Nr 284, s. 1 ze zm., dalej jako rozporządzenie nr 987/2009).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
