Wyrok NSA z dnia 20 lutego 2025 r., sygn. I FSK 1626/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2025 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. sp z o. o. w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 stycznia 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 502/20 w sprawie ze skargi P. sp. z o. o. w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 28 lipca 2020 r., nr 1001-IOV2.4103.22.2019.29.U13.MG UNP: 1001-20-074036 w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. sp z o. o. w Ł. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 27 stycznia 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 502/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.), dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego E. sp. z o.o. (dalej "spółka" lub "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 28 lipca 2020 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2013 r.
Uzasadniając powyższe orzeczenie, sąd pierwszej instancji uznał, że materiał dowodowy sprawy został zgromadzony w pełni, w sposób prawidłowy, a jego ocena jest zgodna z zasadą swobodnej oceny dowodów. W konsekwencji sąd podzielił stanowisko organów podatkowych, że w ustalonych okolicznościach faktycznych skarżącej nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego m.in. z faktur wystawionych przez S. S.A. oraz C. sp. z o.o. tytułem dostawy oleju rzepakowego, jak też że skarżąca nie miała prawa do zastosowania stawki podatku 0% do dalszej sprzedaży tego towaru w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej "WDT") na rzecz S.1 s.r.o. z Czech oraz X. s.r.o. ze Słowacji. Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że "realizowane" z udziałem skarżącej transakcje zakupu i WDT oleju rzepakowego nie stanowiły rzeczywistych dostaw towarów w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, gdyż były elementem oszustwa podatkowego (karuzeli podatkowej). Sąd zaaprobował też ocenę organów podatkowych, że skarżąca była świadomym uczestnikiem opisanego oszustwa, na co wskazują okoliczności trafnie uznane przez organy za nietypowe dla rzeczywistego obrotu gospodarczego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
