Postanowienie SN z dnia 25 marca 2025 r., sygn. II KK 9/25
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik
w sprawie M. U.
skazanego z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 25 marca 2025 r.,
wniosku obrońcy skazanego
o wyłączenie sędziego Sądu Najwyższego Stanisława Stankiewicza od udziału w sprawie o sygnaturze akt II KK 9/25,
na podstawie art. 40 § 1 pkt 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
wyłączyć sędziego Sądu Najwyższego Stanisława Stankiewicza od udziału w sprawie kasacyjnej o sygnaturze akt II KK 9/25.
UZASADNIENIE
W dniu 10 stycznia 2025 r. zarejestrowana została w Sądzie Najwyższym pod sygnaturą II KK 9/25, kasacja obrońcy skazanego M.U. od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 26 czerwca 2024 r., sygn. akt XI Ka 150/24. W kasacji tej podniesiono m.in. zarzut wystąpienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., polegającej na nienależytej obsadzie sądu, związanej z braniem udziału w sprawie przez sędziego, który uzyskał nominację do sądu właściwego do rozpoznania sprawy w wyniku rekomendacji Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw. Zarządzeniem z dnia 15 stycznia 2025 r., sprawa kasacyjna został przydzielona do rozpoznania SSN Małgorzacie Bednarek. Postanowieniem z dnia 26 lutego 2025 r. Sąd Najwyższy – uwzględniając wniosek obrońcy skazanego – wyłączył SSN Małgorzatę Bednarek od udziału w opisanej sprawie. Na podstawie zarządzenia Prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracą Izby Karnej z dnia 3 marca 2025 r., sprawa kasacyjna przydzielona została do rozpoznania sędziemu Sądu Najwyższego Stanisławowi Stankiewiczowi. W dniu 18 marca 2025 r. do Sądu Najwyższego wpłynął wniosek obrońcy skazanego o wyłączenie wyznaczonego sędziego od udziału w sprawie, w którym wskazano, że sędzia Stanisław Stankiewicz objął stanowisko sędziego Sądu Najwyższego w wyniku konkursu przeprowadzonego przez wadliwie ukształtowaną Krajową Radą Sądownictwa, zatem – zważywszy na przywołany wcześniej zarzut kasacyjny – jego udział w rozpoznaniu sprawy stanowiłby naruszenie zakazu nemo iudex in causa sua. Podstawy do wyłączenia wnioskodawca upatrywał w przepisie art. 41 § 1 k.p.k.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
