Wyrok SN z dnia 29 stycznia 2025 r., sygn. II CSKP 1004/23
Postanowienia umowy kredytu indeksowanego pozwalające bankowi na jednostronne ustalanie kursu waluty obcej, nawet w oparciu o kursy z rynku międzybankowego, są niedozwolone w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c., a w świetle wiążącej uchwały Sądu Najwyższego z 25 kwietnia 2024 r. (III CZP 25/22) po ich wyeliminowaniu nie można zastąpić ich innymi sposobami określenia kursu, co prowadzi do nieważności umowy w całości, przy czym bank nie może zaskarżać orzeczenia uwzględniającego jego własne żądanie ewentualne o zwrot kredytu jako świadczenia nienależnego.
Teza AI
Istota problemu
Główny problem prawny dotyczył skutków prawnych abuzywności klauzul kursowych w umowie kredytu hipotecznego indeksowanego do CHF oraz możliwości dochodzenia przez bank w upadłości roszczeń z tytułu takiej umowy. Spór koncentrował się wokół kilku kluczowych kwestii: po pierwsze, czy postanowienia umowne pozwalające bankowi na jednostronne ustalanie kursu CHF na podstawie kursów z rynku międzybankowego są abuzywne w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c., po drugie, czy po wyeliminowaniu abuzywnych klauzul kursowych możliwe jest zastąpienie ich przepisami dyspozytywnym (art. 358 § 2 k.c., art. 69 ust. 3 pr. bank.) i utrzymanie umowy w mocy, po trzecie, czy postanowienia indeksacyjne określają główne świadczenia stron, po czwarte, czy bank może dochodzić zwrotu kredytu jako świadczenia nienależnego w przypadku nieważności umowy, oraz po piąte, jakie są procesowe skutki zaskarżenia przez powoda orzeczenia uwzględniającego jego żądanie ewentualne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
