Postanowienie SN z dnia 24 stycznia 2025 r., sygn. I KK 388/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Bojańczyk
w sprawie z wniosku R.B.
o odszkodowanie i zadośćuczynienie,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu bez udziału stron w dniu 24 stycznia 2025 r.
wniosku pełnomocnika o wyłączenie sędziego SN Ryszarda Witkowskiego od udziału w sprawie z wniosku pełnomocnika o wyłączenie sędziego SN Marka Siwka od udziału w sprawie kasacyjnej o sygn. akt I KK 388/23 [KRI 470]
na podstawie art. 41 § 2 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
wniosek pozostawić bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
W dniu 1 sierpnia 2024 r. (koperta k. 89) pełnomocnik wnioskodawcy R. B. – adw. K. B. skierowała do Sądu Najwyższego m. in. wniosek z dnia 31 lipca 2024 r. o zbadanie spełnienia przez sędziego SN Ryszarda Witkowskiego wymogów niezawisłości i bezstronności z uwzględnieniem okoliczności towarzyszących jego powołaniu i jego postępowania po powołaniu w trybie art. 29 § 5 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wnioskodawcy wyjaśniła, że wniosek w jej ocenie jest uzasadniony i dopuszczalny co znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, tj. w uchwale siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2023 r., I KZP 22/22, gdzie wskazano, iż postępowanie w sprawie wyłączenia sędziego, pomimo faktu, że jest postępowaniem incydentalnym mieści się w kategorii „sprawy”, o jakim mowa w art. 40 i art. 41 § 1 k.p.k., powołując się następnie na umocowanie od jego wniesienia na uchwałę składu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. akt BSA 1-4110-1/20, w której wskazano, że „nienależyta obsada sądu w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. albo sprzeczność składu sądu z przepisami prawa w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c. zachodzi także wtedy, gdy w składzie sądu bierze udział osoba powołana na urząd sędziego Sądu Najwyższego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 3)”. Wnioskodawczyni wskazała również, że „przedmiotowy wniosek w swej istocie stanowi wyraz troski i dostrzeżenia przez obrońcę ryzyka związanego z obarczeniem wyroku jedną z bezwzględnych przyczyn odwoławczych, wynikającego z wadliwie ukształtowanego składu orzekającego. Niniejszy wniosek nie ma natomiast na celu kwestionowania kompetencji i kwalifikacji sędziego Ryszarda Witkowskiego i nie powinien być w ten sposób odczytywany.” Zaznaczyła też, że w dniu 25 lipca 2024 r. zostało jej doręczone postanowienie z dnia 17 lipca 2024 r. dotyczącego rozpoznania wniosku pełnomocnika o wyłączenie sędziego SN Marka Siwka od rozpoznania przedmiotowej sprawy i jak wynikało z treści przywołanego postanowienia wyznaczony został do jego rozpoznania sędzia SN Ryszard Witkowski. Wniosła o zbadanie spełnienia przez tego sędziego wymogów niezawisłości i bezstronności z uwzględnieniem okoliczności towarzyszących jego powołaniu i jego postępowania po powołaniu, wskazując, że w okolicznościach sprawy rozpoznanie jej w składzie tak wyznaczonym może doprowadzić do naruszenia standardu niezawisłości i bezstronności, mającej wpływ na wynik sprawy w rozumieniu art. 29 § 5 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, co znajduje też oparcie w treści art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, art. 47 Karty Praw Podstawowych UE oraz art. 6 ust. 1 EKPCz w zw. z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. wobec zaistnienia w niniejszej sprawie w stosunku do sędziego SN Ryszarda Witkowskiego okoliczności powodujących z mocy prawa jego wyłączenie od udziału w rozpoznaniu sprawy ze względu na uzyskanie przez niego nominacji na urząd sędziego Sądu Najwyższego na skutek rekomendacji KRS ukształtowanej ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 3) i z tego powodu udział w rozpoznaniu sprawy przez tego sędziego doprowadziłby do wydania orzeczenia przez nienależycie obsadzony sąd, zgodnie z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. w znaczeniu nadanym temu pojęciu prawnemu w pkt 1 uchwały trzech połączonych Izb Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., BSA 1-4110-1/2020, a zatem przez skład Sądu Najwyższego sprzeczny z gwarancyjnym prawem oskarżonego (wnioskodawcy) do rozpoznania jego sprawy przez niezawisły i bezstronny sąd w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, art. 47 Karty Praw Podstawowych UE oraz art. 6 ust. 1 EKPCz. Zaznaczyła, że sędzia SN Ryszard Witkowski otrzymał nominację na urząd sędziego Sądu Najwyższego na skutek rekomendacji KRS ukształtowanej ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 3), a problem natury instytucjonalnej związany właśnie z wadliwością w zakresie ukształtowania tego organu był podstawą rzeczonego wniosku dotyczącego sędziego SN Marka Siwka. Jak to oceniła pełnomocnik, „niechybnie” doszło w realiach niniejszej sprawy do wydania orzeczenia przez nienależycie obsadzony sąd, co w konsekwencji powinno sprowadzać się do tego, że orzeczenie to podlega uchyleniu z mocy prawa (na podstawie art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.). Okoliczność ta zdaniem pełnomocnik świadczy i o tym, iż doszło do naruszenia art. 41 § 1 k.p.k. wszak sędzia SN Ryszard Witkowski rozstrzygał w niniejszej sprawie zagadnienie prawne, jakie bezpośrednio dotyczy również jego osoby, tj. uzyskania przez niego i wskazanego sędziego nominacji na urząd sędziego na skutek rekomendacji tej samej KRS.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
