Wyrok SN z dnia 10 stycznia 2025 r., sygn. II CSKP 2100/22
Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej określają główne świadczenia stron i stanowią niedozwolone postanowienia umowne, jeśli nie zostały sformułowane w sposób jasny i zrozumiały oraz pozwalają bankowi na swobodne kształtowanie kursu. Nie ma podstaw do rozróżniania klauzul ryzyka walutowego od klauzul spreadowych przy ocenie abuzywności. Po wyeliminowaniu abuzywnych klauzul nie można zastąpić ich przepisami dyspozytywnymi, w szczególności art. 358 § 2 k.c., który dotyczy zobowiązań wyrażonych w walucie obcej, a nie kredytów indeksowanych. Wyeliminowanie klauzul przeliczeniowych prowadzi do tak daleko idącej zmiany umowy, że staje się ona umową o odmiennej istocie i charakterze, co uzasadnia jej całkowitą nieważność.
Teza AI
Istota problemu
Problem prawny dotyczył nieważności umowy kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego oraz konsekwencji wyeliminowania abuzywnych klauzul przeliczeniowych. Spór koncentrował się wokół kilku kluczowych zagadnień: po pierwsze, czy klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu określają główne świadczenia stron i czy można je uznać za niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c.; po drugie, czy należy rozróżniać klauzule ryzyka walutowego od klauzul spreadowych i oceniać je oddzielnie pod kątem abuzywności; po trzecie, czy po wyeliminowaniu abuzywnych klauzul możliwe jest utrzymanie umowy w mocy poprzez zastąpienie ich przepisami dyspozytywnymi, w szczególności art. 358 § 2 k.c.; po czwarte, czy kredytobiorcy mają interes prawny w ustaleniu nieważności umowy na podstawie art. 189 k.p.c.; po piąte, jakie są konsekwencje dla rozliczeń między stronami w przypadku nieważności umowy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
