Postanowienie SN z dnia 19 lutego 2025 r., sygn. I CSK 3204/23
19 lutego 2025 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Dariusz Pawłyszcze
na posiedzeniu niejawnym 19 lutego 2025 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa S.W. i E.W.
przeciwko B. S.A. w W.
o zapłatę i ustalenie,
na skutek skargi kasacyjnej B. S.A. w W.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 7 marca 2023 r., I ACa 556/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 12 stycznia 2022r., I C 1146/21, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim ustalił nieistnienie pomiędzy stronami stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu z 12 maja 2008 r. wobec stwierdzenia jej nieważności i oddalił powództwo kredytobiorców przeciwko bankowi o zapłatę.
Wyrokiem zaskarżonym skargą kasacyjną Sąd Apelacyjny w Łodzi zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie w ten sposób, że zasądził od pozwanego banku na rzecz kredytobiorców 38 613,22 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 3 czerwca 2021 r. i oddalił apelację banku. Sąd przyjął, że zawarta przez strony umowa kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego (CHF) miała charakter konsumencki, a jej postanowienia nie były indywidualnie uzgodnione, gdyż bank posłużył się opracowanym przez siebie wzorcem umownym, zaś kredytobiorcom pozostało jedynie podjęcie decyzji, czy do umowy przystąpić. Kredytobiorcy nie zostali należycie pouczeni o ryzyku związanym z umową kredytu indeksowanego, gdyż bank zaniechał podania pełnych i rzetelnych informacji o zmianach kursu waluty wymienialnej, nie podał również jak przy takim kursie (maksymalnym) będą kształtowały się konkretne zobowiązania. Z tego względu Sąd przyjął, że kwestionowane przez kredytobiorców postanowienia umowne nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny, co pozwala na ocenę ich abuzywności, mimo że określają one główne świadczenie stron. Następnie Sąd wskazał, że zakwestionowane klauzule umowne oceniane łącznie jako mechanizm waloryzacji, mają charakter abuzywny. Bank miał swobodę w ustalaniu kursu franka szwajcarskiego dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom na walutę CHF, w umowie nie przedstawiono sposobu ustalania kursów przez bank. Redagując w taki sposób postanowienia umowne bank przyznał sobie prawo do jednostronnego ustalenia wysokości wypłaconego kredytu dla potrzeb jego indeksacji. Nie ma również podstaw co do podziału klauzuli indeksacyjnej, gdyż klauzula ryzyka walutowego (walutowa) oraz klauzula kursowa (spreadowa) stanowią jedynie elementy składające się na całościowy mechanizm indeksacyjny, zatem nie mogą podlegać samodzielnej ocenie. Następnie Sąd przyjął, że z powodu abuzywności klauzul indeksacyjnych, cała umowa kredytu jest nieważna. W związku z nieważnością umowy kredytu zastosowanie znajdzie art. 410 § 1 k.c. Skoro strony świadczyły sobie w wykonaniu nieważnej czynności prawnej, to powinny sobie zwrócić wzajemnie otrzymane świadczenia. Sąd nie uwzględnił procesowego zarzutu potrącenia. Podniesienie zarzutu potrącenia powinno być równoznaczne z uznaniem roszczenia wobec osoby, której składane jest oświadczenie o potrąceniu. Tymczasem pozwany w toku procesu wnosząc o oddalenie powództwa wskazywał na jego bezzasadność, twierdząc, że umowa kredytu jest ważna.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
