Należyta staranność podatnika a odpowiedzialność za udział w oszukańczych transakcjach - Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2025 r., sygn. I FSK 1395/21
Ocena dochowania należytej staranności przez podatnika przy weryfikacji kontrahentów powinna opierać się na obiektywnych i jednoznacznych dowodach wskazujących, że podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o udziale w oszukańczym procederze. Brak wystarczających dowodów nie może skutkować automatycznym pozbawieniem podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Protokolant asystent sędziego Łukasz Trzpiot, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2025 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Rz 628/20 w sprawie ze skargi P.W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 28 lipca 2020 r., nr 1801-IOV-2.4103.93.2018 w przedmiocie podatku od towarów i usług za I, III i IV kwartał 2012 r. uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 23 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Rz 628/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.), dalej "p.p.s.a.", uwzględnił skargę P.W. (dalej także "strona" lub "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie (dalej także "organ odwoławczy" lub "organ") z 28 lipca 2020 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za I, III i IV kwartał 2012 r. i uchylił zaskarżoną decyzję.
1. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi
Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że decyzją z 28 czerwca 2018 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w J. (dalej także "naczelnik urzędu skarbowego" lub "organ pierwszej instancji") dokonał rozliczenia strony z tytułu podatku od towarów i usług za I, III i IV kwartał 2012 r. w sposób odmienny niż przez nią zadeklarowany. Organ pierwszej instancji uznał bowiem, że wystawione przez stronę faktury dotyczące sprzedaży wewnątrzwspólnotowych usług transportu oleju napędowego na rzecz R. LIMITED z Cypru (dalej "R.") oraz S. s.r.o. ze Słowacji (dalej "S.") nie dokumentują czynności wykonywanych przez stronę w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. poz. 1054, ze zm.), dalej "ustawa o VAT". Zdaniem organu pierwszej instancji czynności wykonywane przez podatnika polegały jedynie na wystawianiu tzw. "pustych faktur", gdyż jego działalność nosi cechy funkcjonowania w zorganizowanym procederze mającym na celu zaniżanie zobowiązań w VAT. Bezzasadnie zatem strona zastosowała do tych usług stawkę podatku 0%. Naczelnik urzędu skarbowego uznał też, że faktury dotyczące nabywanych przez stronę usług transportu od podwykonawców oraz usług koordynacji logistycznej od P.W.1 służyły czynnościom, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy (tj. nie dokumentowały nabyć wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych), i nie mogły stanowić podstawy do odliczenia zawartego w nich podatku naliczonego. W ocenie organu pierwszej instancji strona wiedziała lub z łatwością mogła się dowiedzieć, że bierze udział w nielegalnym procederze i godziła się na to.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
