Odmowa stwierdzenia nieważności decyzji wywłaszczeniowej - Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2024 r., sygn. I OSK 2068/21
Decyzja wywłaszczeniowa uzyska trwałość, jeśli brak jest dowodów wskazujących na oczywiste i rażące naruszenie prawa, a wyeliminowanie takiej decyzji w trybie nadzwyczajnym jest możliwe tylko w okolicznościach bezspornych przy wykazaniu naruszenia, które nie budzi wątpliwości i posiada skutki nieakceptowalne z punktu widzenia praworządności.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Karol Kiczka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Piotr Niczyporuk Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński Protokolant starszy asystent sędziego Anna Kuklińska po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 listopada 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 1004/20 w sprawie ze skargi [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] na decyzję Ministra Rozwoju z dnia 3 marca 2020 r. nr DO.7.7613.166.2019.JT w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 30 listopada 2020 r., sygn. akt I SA/Wa 1004/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] na decyzję Ministra Rozwoju z dnia 3 marca 2020 r. nr DO.7.7613.166.2019.JT w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Zaskarżoną do Sądu decyzją Minister Rozwoju utrzymał w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 10 września 2018 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Oddziału Wywłaszczeń i Odszkodowań Wydziału Terenów Urzędu Dzielnicowego Warszawa - Wola działającego z upoważnienia Naczelnika Dzielnicy Warszawa – Wola z dnia 7 maja 1979 r. orzekającej o wywłaszczeniu za odszkodowaniem części nieruchomości położonej w Wesołej - Starej Miłosnej przy ul. [...], stanowiącej działkę nr [...] (obecnie dz. ew. nr [...] z obrębu 8-07-03) o pow. 32 479 m2 z ogólnej pow. 36 737 m2 , oznaczonej nr hip "[...]", która została przejęta na rzecz Skarbu Państwa. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Minister wskazał, że brak kompletnych akt archiwalnych powoduje, że nie można przeprowadzić oceny postępowania i ustalić, czy było ono przeprowadzone w sposób prawidłowy, a tym samym nie można stwierdzić, czy zaszły przesłanki do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji. Brak akt powoduje również, że nie można organowi przedstawić zarzutu, że nie zbadał wszechstronnie sprawy i że nie podjął wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Przywołał treść art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974r. Nr 10, poz. 64, dalej też ustawa z 12 marca 1958 r.) i wyjaśnił że zgodnie z tym przepisem wywłaszczenie było dopuszczalne, jeżeli wywłaszczana nieruchomość była ubiegającemu się o wywłaszczenie niezbędna na cele użyteczności publicznej, na cele obrony Państwa albo dla wykonania zadań określonych w zatwierdzonych planach gospodarczych. W ocenie Ministra, mimo faktu, iż wywłaszczenie przedmiotowej nieruchomości dokonane zostało na rzecz jednostki organizacyjnej wojska, biorąc pod uwagę dostępne materiały archiwalne, miało ono również spełniać przesłankę celu użyteczności publicznej poprzez zachowanie swojego ogólnodostępnego charakteru (takich jak stadion z placami treningowymi i pawilon sportowy), a także otaczających go lasów wskazuje, że wstęp publiczności na ww. tereny nie był warunkowany członkostwem w klubie wojskowym, ani żadnym innym kryterium różnicującym. Oznacza to, że każdy obywatel miał możliwość korzystania z udostępnionej infrastruktury. Podobnie sprawa ma się z otaczającymi obiekt lasami, które ze względu na swój walor wypoczynkowy dla mieszkańców Warszawy miały pozostać ogólnodostępne. Pojęcie celu użyteczności publicznej jako przesłanki wywłaszczenia (a więc tak, jak miało to miejsce w niniejszej sprawie), musi się łączyć z powszechnością i ogólną dostępnością dla całego społeczeństwa. Minister dodał również, że jak wynika z powszechnie dostępnych źródeł, w czasach współczesnych na terenie ośrodka jeździeckiego odbywają się różnego rodzaju zawody i wydarzenia o charakterze ogólnodostępnym, takie jak Wielka Rewia Kawaleryjska, Warszawskie Dni Kawaleryjskie, Zawody Ujeżdżeniowe Wesoła czy też Bieg św. Huberta, co pozwala domniemywać, że w dacie wydania przedmiotowej decyzji tego typu wydarzenia również miały miejsce. Organ odwoławczy podkreślił, że z akt archiwalnych niniejszej sprawy wynika, że inwestor dysponował środkami finansowymi na realizację zamierzonej inwestycji, co wskazuje, iż była ona wpisana w zatwierdzony plan gospodarczy, bowiem narodowe plany gospodarcze były instrumentem gospodarki nakazowej, w której centralnie decydowano o alokacji środków przeznaczonych na inwestycje. Mając na uwadze powyższe okoliczności należy uznać, że spełniona została przesłanka celu obrony Państwa jako podstawy wywłaszczenia. Minister zwrócił również uwagę, że w ujęciu art. 3 możliwy był - w konkretnym wypadku wywłaszczenia nieruchomości - zbieg celów i zadań, do których realizacji następuje wywłaszczenie. W jego ocenie z taką sytuacja mamy do czynienia w niniejszej sprawie, bowiem realizacja przedmiotowej inwestycji w postaci budowy ośrodka jeździeckiego CWKS Legia spełniała również przesłankę wywłaszczenia na cele użyteczności publicznej. Co prawda w aktach sprawy nie zachował się wniosek o dobrowolne odstąpienie nieruchomości w drodze umowy, lecz jak wynika z uzasadnienia decyzji wywłaszczeniowej starania wnioskodawcy o nabycie przedmiotowej nieruchomości w trybie art. 6 ustawy zakończyły się niepowodzeniem. Świadczy to o tym, że organ wywłaszczeniowy podjął wymagane ustawą rokowania o dobrowolne zbycie nieruchomości podlegającej wywłaszczeniu, w związku z czym konieczne stało się przymusowe wywłaszczenie przedmiotowej nieruchomości. Odnośnie odszkodowania za grunt, ustalone ono zostało w oparciu o zarządzenie nr 66 Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 11 czerwca 1967 r. w sprawie ustalenia stawki odszkodowania za wywłaszczone grunty w miastach na terenie województwa warszawskiego, tj. po 18 zł za 1 m2. Minister zaznaczył, że skoro przedmiotowe postępowanie było prowadzone przez właściwy organ, to istnieje domniemanie, że organ ten procedował zgodnie z ówcześnie obowiązującymi przepisami prawa. Zatem, bez wyraźnych dowodów wskazujących na rażące naruszenie tych przepisów, Minister nie ma możliwości podważania prawidłowości działania organu orzekającego w sprawie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
