Postanowienie SN z dnia 30 grudnia 2024 r., sygn. III KK 577/24
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Wiesław Kozielewicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 30 grudnia 2024 r.,
sprawy B. L., J. L. i A. S.
skazanych z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i innych
z powodu kasacji wniesionych przez obrońców skazanych
od wyroku Sądu Okręgowego w Nowym Sączu
z dnia 21 lutego 2024 r., sygn. akt II Ka 492/22
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Sączu
z dnia 8 kwietnia 2022 r., sygn. akt II K 16/16
oddala wszystkie kasacje jako oczywiście bezzasadne, a kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża skazanych w częściach na nich przypadających.
[J.J.]
UZASADNIENIE
W kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w Nowym Sączu z dnia 21 lutego 2024 roku, sygn. akt II Ka 492/22, adwokat P. B. – obrońca skazanych B. L. i A. S. zarzucił rażące naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało istoty wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie: art. 437 § 2 k.p.k. (zarzut z pkt 1), art. 167 k.p.k. w zw. z art. 458 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. (zarzut z pkt 2), art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k. (zarzuty z pkt 3 i pkt 4), art. 434 § 1 k.p.k. (zarzut z pkt 5) oraz art. 5 § 2 k.p.k. (zarzut z pkt 6). Natomiast adwokat A. T. – obrońca J. L., w kasacji od powyższego wyroku zarzuciła rażące naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie: art. 167 k.p.k. w zw. z art. 458 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. (zarzut z pkt 1), art. 5 § 2 k.p.k. (zarzut z pkt 2), art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k. (zarzuty z pkt 3, pkt 4, pkt 6 i pkt 7), art. 434 § 1 k.p.k. ( zarzut z pkt 5).
Prokurator Rejonowy w Nowym Sączu w pisemnej odpowiedzi na te kasacje wniosła o ich oddalenie jako oczywiście bezzasadnych (por. pismo z dnia 26 sierpnia 2024 r., [...]).
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Należy w pełni podzielić ocenę obu kasacji, która została przedstawiona, w doręczonej stronom, liczącej 20 stron pisemnej odpowiedzi te kasacje. Rzeczywiście obie kasacje są oczywiście bezzasadne w rozumieniu art. 535 § 3 k.p.k. W doktrynie podkreśla się, iż oczywiście bezzasadna kasacja, to taka kasacja, która bądź to już po jej analizie i skonfrontowaniu z materiałami sprawy, bez potrzeby głębszego w nie wnikania, bądź po takim wniknięciu, jest w sposób niebudzący wątpliwości niezasadna, gdyż stanowi jedynie polemikę z argumentacją sądu, którego orzeczenie zaskarża lub przywołuje argumentację nie mającą żadnego pokrycia w przepisach prawa albo nieprzystającą do realiów danego procesu lub wskazuje na uchybienia, jakie w ogóle w realiach danej sprawy nie wystąpiły, albo na uchybienia, które wprawdzie rzeczywiście wystąpiły, ale nie mogły one mieć istotnego wpływu na treść zaskarżonego kasacją orzeczenia (por. np. L. Paprzycki, Oczywista bezzasadność i oczywista zasadność kasacji, w: P. Hofmański, K. Zgryzek (red.), Współczesne problemy procesu karnego i wymiaru sprawiedliwości. Księga ku czci Profesora Kazimierza Marszała, Katowice 2003, T. Grzegorczyk, Kasacja jako nadzwyczajny środek zaskarżenia w sprawach karnych i jej skuteczność w praktyce, Państwo i Prawo 2015, nr 6). Powyższe stanowisko dominuje również w orzecznictwie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
